ارزیابی رضایتمندی مسافران از کیفیت سیستم اتوبوسرانی با استفاده از مدل رگرسیون رتبه ای (نمونه موردی شهر شیراز)

افزایش سریع وسایل نقلیه موتوری وبالارفتن نرخ مالکیت خودرو درکلانشهرهای کشورمان، مشکلات زیادی همچون تراکم ترافیکی وعواقب ناشی از آن مانند افزایش میزان آلودگی هوا را به دنبال داشته است. تجربه نشان می‌دهد گرایش عمومی به حمل‌ونقل عمومی، با افزایش سطح درآمد و دسترسی به وسیله نقلیه شخصی کاهش می‌یابد. یکی از راهکارهای تشویق اقشار متوسط و برخوردار اجتماعی به استفاده بیشتر از خدمات حمل و نقل عمومی، ارتقا جذابیت آن بر اساس سلیقه و خواست استفاده‌کنندگان است و بر همین اساس، تامین رضایت مسافرین از معیارهای تعیین‌کننده موفقیت سیستم‌های حمل‌و نقل عمومی است. این مقاله با هدف بررسی رضایت مسافرین از خدمات حمل‌ونقل اتوبوسراانی درون شهری در سطح کلانشهر شیراز ارایه شده و تلاش می‌کند تا به شناسایی عوامل موثر بر رضایتمندی مسافرین بپردازد. داده‌های اولیه برای این منظور، ازطریق تکمیل پرسش‌نامه n=584)) جمع‌آوری شده و مورد تجزیه و تحلیل توصیفی و تحلیلی قرار گرفته اند. بابهره‌گیری از تحلیل همبستگی، مدل رگرسیون رتبه‌ای و آزمون خطوط موازی مشخص گردید که عواملی همچون سطح تحصیلات، مالکیت و میزان استفاده ازخودرو، سرفاصله زمانی عبور اتوبوس و همچنین فراوانی استفاده از اتوبوس مهمترین عوامل تاثیر گذار بر میزان رضایت استفاده کنندگان می باشند. بررسی نتایج همچنین نشان داد که فراوانی استفاده از اتوبوس توسط یک مسافر لزوما به مفهوم رضایتمندی از خدمات ارایه شده نمی باشد.