مقایسه تطبیقی مولفه های تاثیرگذار بر بهبود رضایت مندی سکونتی در مجموعه های مسکونی اقشار کم در آمد مطالعه موردی: مجتمع های مسکونی مهر غدیر ، مهر فرهنگیان و مهر کوی رضا در شهر همدان

مسکن مهر در راستای پاسخ به نیاز سرپناه اقشار متوسط و ضعیف جامعه برنامه ریزی و ساخته شد اما تا چه اندازه این پروژه موفق بوده و رضایت مندی ساکنان را به همراه دارد؟ در شهر همدان با توجه به گوناگونی فراوانی که در طراحی این مجموعه ها دیده می شود (بعضی محصور و بعضی متصل به بافت شهری)، مسکن مهر کمتر محور مطالعه بوده است. به همین منظور پژوهش حاضر با تمرکز بر مولفه های کالبدی و فضایی حاکم بر مجموعه های مسکونی مهر شهر همدان، سه مجموعه مسکونی محصور و غیرمحصور را مورد آزمون قرار داد. اکثر تجربیات جهانی بیان می دارند که در مجموعه های مسکونی محصور نسبت به مجتمع های غیرمحصور، وضعیت سکونتی مطلوبتری که انتظار می رود، دیده نمی شود؛ همین موضوع در پژوهش حاضر ملاک عمل قرار گرفت. روش تحقیق مقاله حاضر، در مرحله ادبیات و مبانی نظری تحقیق، روش توصیفی و تحلیلی است. به منظور تحلیل داده ها نیز از آنالیز واریانس(به روش بونفرونی)، تی تست مستقل، تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که بین میانگین رضایت مندی سه محله اختلاف معنی داری وجود دارد. اولویت بندی مولفه های کالبدی و فضایی موثر بر رضایت مندی سکونتی در هر مجموعه مسکونی نیز گویای آن است که در مجموعه های محصور، سلامت محیطی و در مجموعه های غیرمحصور سلامت محیطی، امکانات، تسهیلات جانبی و انعطاف پذیری اثر گذاری بالاتری دارند. به طور کلی و بنا بر فرضیه اصلی پژوهش، میزان رضایت کل افراد ساکن در مجموعه های مسکونی محصور بالاتر است.

Comparative study of the components affecting the improvement of residential satisfaction in lowincome residential complexes (Case studies: Mehr Ghadir, Mehr Farhangian, and Mehr Koy Reza Residential Complexes)

Lean construction has attracted plenty of attention during the past decade for provision of housing to the lower class. An important issue that has always appealed to large numbers of architecture and urban construction and planning researchers as postplanning assessments is to what extent and in what aspects the constructed condominiums satisfy their inhabitants once completed and utilized. Thus, useful suggestions can be made to decisionmakers and planners of such projects for enhancement of the quality of life in the condominiums through identification of their strengths and weaknesses. An example of these lean construction projects is Mehr Housing, designed and implemented to meet the need for housing among the middle and lower classes of the Iranian society. It needs to be investigated, however, how successful the project has been, and to what extent it has satisfied the residents. Given the great diversity in the design of these condominiums in the city of Hamadan (in that some are enclosed, and others are connected to urban areas), Iran, little research has been focused on Mehr Housing. Therefore, the present research investigated three enclosed and unenclosed Mehr condominiums in Hamadan by focusing on the physical and spatial components governing such condominiums. These included the Ghadir, Farhangiyan, and Andishe (Kuy Reza) condominiums. Most global experiences suggest that the more favorable housing conditions that are expected in enclosed condominiums are not observed. This formed the basis of the research, a descriptiveanalytical study in terms of the methodology adopted in the literature review and theoretical framework. ANOVA (with the Bonferroni method), independent ttest, Pearson correlation coefficient analysis, and linear regression were used for data analysis. The results demonstrated that there were significant differences in average satisfaction between the three neighborhoods, with the Madani neighborhood exhibiting the highest average satisfaction, followed by the Beheshti and Andishe neighborhoods, in that order. A prioritization of the physical and spatial components effective on residential satisfaction in the three condominiums also suggested that environmental health was highly effective in enclosed condominiums, accompanied by amenities, additional facilities, and flexibility. Furthermore, the results obtained from the investigation of the relationships between satisfaction with architectural components and individual, demographic, and residential components demonstrated that there were no significant relationships in any of the three neighborhoods between satisfaction on the one hand and age, gender, or academic degree on the other. However, the neighborhood factor (which distinguished enclosed and unenclosed neighborhoods) exhibited significance, where total satisfaction was generally higher in enclosed condominium residents, confirming the main hypothesis of the research.