ارزیابی احساس امنیت زنان در نواحی شهری؛ مطالعه موردی:منطقه یک شهر اهواز

زنان نیمی از جمعیت ساکن شهرها هستند و روند روزافزون حضور آنان در محیط‌های کار و فعالیت اجتماعی شهری سبب می‌شود تا در مکانیابی و طراحی و ساخت کالبد شهر حضور گسترده این قشر در عرصه‌های عمومی مورد توجه قرار گیرد. حضور در فضاهای عمومی، برنامه‌ریزی برای ارتقای امنیت زنان را ضروری می‌سازد. مرحله قبل از برنامه‌ریزی، ارزیابی و شناخت عوامل موثر بر امنیت زنان است. هدف این پژوهش ارزیابی احساس امنیت زنان در فضاهای شهری منطقه یک شهر اهواز می‌باشد. پژوهش حاضر از نوع هدف کاربردی و ازنظر گردآوری داده‌ها جزو پژوهش‌های توصیفی_پیمایشی و به ‌طور کامل مدل‌یابی معادلات ساختاری است. گردآوری داده‌ها از طریق پرسشنامه‌ای با هفت شاخص (نظارت، اجتماعی، رفتاری، کالبدی، مبلمان، محیطی و دسترسی) و 35 گویه بر مبنای پاسخ‌های زنان ساکن منطقه یک با حجم نمونه 381 نفر انجام شد. اطلاعات جمع‌آوری ‌شده از طریق نرم‌افزارهای spss21 و smart pls مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد شاخص‌های نظارت، اجتماعی، رفتاری، کالبدی، مبلمان، محیطی و دسترسی بر احساس امنیت زنان در منطقه یک شهر اهواز تاثیر می‌گذارند. ضریب مسیر در شاخص دسترسی 0.549، شاخص اجتماعی 0.558، شاخص کالبدی 0.611.، شاخص مبلمان 0.284، شاخص محیطی 0.541، شاخص نظارتی 0.614 و شاخص رفتاری 0.443 به ‌دست ‌آمده است. شاخص نظارت بیشترین تاثیر را بر احساس امنیت زنان منطقه یک شهر اهواز دارد و بعد از آن به ترتیب شاخص کالبدی، شاخص اجتماعی، شاخص دسترسی، شاخص محیطی و شاخص رفتاری و در آخر شاخص مبلمان کمترین تاثیر را بر احساس امنیت زنان در منطقه یک شهر اهواز دارد.