رویکرد شیخ طوسی نسبت به پیشینیان در مسیله روایات تاویلی در حق اهل بیت

شیخ‌الطایفه محمد بن حسن طوسی در قرن پنجم هجری و در فضای ویژه آن روز بغداد تفسیری نگاشته که از هر حیث با تفاسیر شیعی پیش از خود متمایز است. یکی از ابعاد برجسته آن، میزان و چگونگی بهره‌گیری شیخ طوسی از گونه روایات تاویلی در حق اهل بیت است. جستار حاضر به طور مشخص در پی بررسی و پاسخ‌گویی به این مسیله است که دلیل تغییر رویکرد شیخ طوسی در این زمینه خاص نسبت به پیشینیان خود چه بوده است و به چه علت از ذکر بسیاری از روایات تاویلی که مفاهیم برخی آیات را بر اهل بیت تطبیق داده‌اند، اجتناب کرده و آن‌ها را محل توجه و نظر قرار نداده است؟ پاسخ این سوال در گام نخست، مبانی شیخ طوسی در گزینش روایات تاویلی و در گام بعدی عامل موثر در تغییر این مبانی نسبت به پیشینیان را برای ما روشن خواهد ساخت.