گفتمان تبلیغی انبیا در سورۀ هود

مبلّغ رسالت مهمی را به دوش دارد و گام در مسیری نهاده است که پیامبران الهی آغازکنندۀ آن بوده و در جهت هدایت و اصلاح بشریت، تمام توان خویش را به کار بسته‌اند. بنابراین، شناخت گفتمان تبلیغی آنان، ضرورتی برای مبلغان است. این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی بر پایۀ سورۀ هود که نظامی منسجم از مسیر دعوت انبیا را در اختیار می‌نهد، گفتمان تبلیغی انبیایی را که نامشان در این سوره ذکر شده، واکاوی می‌کند. بررسی انجام‌شده نشان می‌دهد که پیامبران در تبلیغ خود، به خداپرستی و توحید فرا می‌خوانده و مردم را از فساد و گناه، به‌سوی خدا سوق می‌داده‌اند و به امور اجتماعی و اقتصادی آنان رسیدگی و در این راه از ابزارها و شیوه‌های گوناگون تبلیغی استفاده می‌کرده‌اند، مانند انذار، بیان سرگذشت‌های عبرت‌آموز، صبر و استقامت، درخواست نکردن مزد، برادری و دلسوزی. ازآن‌جاکه بیشتر مردم در برابر گفتمان تبلیغی انبیا واکنش نشان می‌دادند، بخشی از مقاله به موانعی اشاره دارد که سبب شده ملت‌ها از دعوت انبیا خودداری کنند، همچون تقلید از گذشتگان، اتهام‌زنی، خودپسندی و اندیشه نورزیدن و پیروی از صاحبان قدرت که پیامبران با شیوۀ مناسب سعی در برطرف کردن آن‌ها داشتند. مجموعۀ این گفتمان برای مبلغان امروز، کاربردی و قابل معادل‌سازی است.

the prophetic daʿwah discourse in sūrah hūd

the propagator of faith shoulders a momentous responsibility, treading a path first paved by the divinely commissioned prophets, who expended their utmost efforts in guiding and reforming humanity. understanding their daʿwah (arabic: دعوة) discourse is, therefore, an indispensable necessity for contemporary religious preachers. this study, adopting a descriptive-analytical approach, explores the prophetic discourse of daʿwah in sūrah hūd, which presents a structured framework outlining the methodology of prophetic invitation. the findings indicate that the prophets mentioned in sūrah hūd consistently called their people towards monotheism and devotion to god, urging them to abandon corruption and sin while addressing their social and economic concerns. in this endeavor, they employed a variety of persuasive techniques, including warning (arabic: انذار, romanized: indhār), recounting admonitory narratives, perseverance (arabic: صبر, romanized: ṣabr), refusal of material compensation, and fostering fraternity and compassion. given that most people reacted antagonistically towards the prophetic discourse, a significant section of this study examines the obstacles that led nations to reject divine guidance. these impediments include blind imitation of ancestors, accusations against prophets, arrogance, intellectual stagnation, and submission to the ruling elite. the prophets, however, systematically countered these barriers with strategic approaches aimed at dismantling societal resistance. the prophetic discourse of sūrah hūd, when analyzed comprehensively, offers applicable and adaptable insights for modern-day preachers and religious scholars, equipping them with timeless principles of daʿwah.