جنس حروف قرآن و ارتباط آن با معنا

در بررسی‌های ادبی زبان‌ها، پژوهش‌هایی دربارۀ هماهنگی لفظ و معنا به ویژه در شعر و نظم صورت گرفته است. پژوهش‌های مشابهی در زمینۀ زبان قرآن نیز انجام پذیرفته، اما آنچه کمتر بدان توجه شده است، نقش فیزیک حروف در معنادهی عام و بررسی اشتراکات موجود در این زمینه در میان برخی زبان‌ها و نیز تنبه به نقش فطرت انسانی به عنوان پایۀ مشترک ادراک در این زمینه است. مقالۀ حاضر، از قرآن کریم به مثابۀ کتاب فطرت انسانی سخن می‌گوید و معنادهیِ آوایی آن را برای مستمعان زبان‌های مختلف مورد توجه قرار می‌دهد. در تحقیق حاضر، ارتباط فیزیکِ صوت و معنای آن مورد بررسی قرار می‌گیرد و با نمونه‌هایی از آیات و عبارات قرآن و زبان‌های دیگر تطبیق داده می‌شود. مقاله در پایان، انجام تجزیه و تحلیل علمی صوت قرآن و سنجش داده‌های به دست‌آمده در معنادهی قرآن را پیشنهاد می‌کند.