واکاوی تفسیر آیۀ حدّ سرقت به آیۀ  انّ المساجد للّٰه€ (به عنوان یکی از مستندات روایی روش تفسیری قرآن به قرآن)

یکی از کارآمدترین و بهترین روش‌های تفسیر قرآن، استفاده از قرآن در تفسیر خودش می‌باشد. مفسران قرآن به قرآن ادله‌ای بر اعتبار و صحت این روش اقامه کرده و این روش را برگرفته از سیرۀ معصومان(ع) دانسته‌اند. آیۀ سرقت (مائده/ 38) از بارزترین مصداق‌های این سیره است که این مفسران بدان تمسک نموده و بر همین اساس جنبۀ تعلیمی بودن این سیره را در روایات تفسیری اهل بیت(ع) به مرحلۀ ظهور و اثبات رسانده‌اند. اما باید توجه داشت که همۀ روایات تفسیری قرآن به قرآنِ اهل بیت(ع) جنبۀ تعلیمی نداشته و برخی وجوه دیگر نیز در آن‌ها وجود دارد. هرچند در روایت امام جوادu آیۀ سرقت به آیۀ  انّ المساجد للّٰه € (جن/ 18) تفسیر، و مقدار قطع دست دزد بر اساس آن تعیین شده است، اما واکاوی مسئله نشان می‌دهد که این روایت هیچ جنبۀ تعلیمی ندارد و امام صرفاً برای اسکات مخالف و تایید حکم تشریع‌شده، از تاویل و لوازم معنای یک آیه (جن/ 18)، آیه‌ای دیگر (آیۀ سرقت) را فهمانده است. وجود روایت‌های دیگر ذیل آیۀ سرقت و استناد به آیاتی دیگر (تبیین ادله‌ای دیگر) در تفسیر آیۀ مذکور و نیز بررسی تفسیری واژگان «ید» و «مساجد»، مٶید این مطلب است. علاوه بر همۀ این مطالب، اصلاً طرفداران نظریۀ تفسیر قرآن به قرآن، احکام فقهی را از دایرۀ تفسیر قرآن به قرآن خارج و جزء مستثنیات دانسته‌اند.