مقایسه خودکنترلی و مؤلفه های فراشناخت در نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت و نوجوانان عادی

زمینه: خودکنترلی و فراشناخت از جمله عواملی هستند در گرایش نوجوانان به سوی بزهکاری نقش دارند. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه خودکنترلی و مؤلفه های فراشناخت در نوجوانان بزهکار ساکن در کانون اصلاح و تربیت و نوجوانان عادی بود. روش: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی از نوع علّی مقایسه ای است. نمونه آماری نیز در این پژوهش شامل 70 نوجوان بزهکار (55 پسر و 15 دختر) ساکن کانون اصلاح و تربیت شهر تبریز بودند و 70 نوجوان عادی که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های خودکنترلی تانجی و فراشناخت ولز و همکاران استفاده شد. داده ها به کمک روش های آماری توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین نوجوانان بزهکار و عادی در متغیر خودکنترلی و مؤلفه های فراشناخت تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>P). به این معنی که نوجوانان بزهکار دارای خودکنترلی پایین و فراشناخت مختل هستند (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، برای کاهش بزهکاری باید بستر اصلی شکل گیری باورهای فراشناختی صحیح و خودکنترلی مورد توجه بیشتری قرار گیرد.