effect of practical application of intimate relationship skills program in marital commitment of couples

Nowadays, due to the increasing rate of divorce and betrayals, the marital commitment has been concerned in marriage and family studies. the research aimed to evaluate the effect of practical application of intimate relationship skills (pairs) program in marital commitment of couples. the method was quasi-experimental and the design was pretest-posttest with a control group. the convenience sampling method was employed to choose 16 couples whose marital commitment score was below the mean in isfahan, iran. these couples were randomly assigned to the experimental and control groups (n=8 in each group). data gathering was carried out using adams and jones dimensions of commitment inventory (dci) that was filled out by the members of both groups in the pretest stage. then, the experimental group received the pairs training program in thirteen 90-minute sessions. 35 percent of the total variance belongs to the group membership due to the effectiveness of this educational program. this educational program attempts to make couples aware of themselves and their spouses, enhance, intimacy and empathy and develop effective relationship skills and problem-solving skills. the results demonstrated that the pairs program showed a positive effect on marital commitment. hence, the pairs program can be employed to prevent divorce by increasing marital commitment in couples.

اثر بخشی برنامه کاربرد عملی مهارتهای ارتباط صمیمانه بر تعهد زناشویی زوجین

امروزه جایگاه تعهد در روابط زناشویی به دلیل افزایش روز افزون آمار خیانت ها و طلاق در مطالعات خانواده و ازدواج بسیار با اهمیت تشخیص داده شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه کاربرد عملی مهارتهای ارتباط صمیمانه بر تعهد زناشویی زوجین انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر کلیه زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک های خدمات روان شناختی شهر اصفهان در نیمه اول سال 1392می باشند. پس از غربالگری، 40 زوج بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و آزمون تعهد زناشویی بر روی آنها اجرا شد. سپس 16 زوج که نمرات تعهد زناشویی آنها کمتر از میانگین بود، بعنوان نمونه انتخاب شدند و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 8 زوج ) قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادها پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز 1997(MCQ) بود. دو گروه پرسشنامه تعهد زناشویی را بعنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش برنامه کاربرد عملی مهارتهای ارتباط صمیمانه را در 13 جلسه 90 دقیقه ای به شیوه گروهی و گام به گام دریافت نمودند اما گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. پس اتمام جلسات آموزشی، پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. داده ها به روش تحلیل کواریانس با نرم افزار SPSS18 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که برنامه کاربرد عملی مهارتهای ارتباط صمیمانه در افزایش تعهد زناشویی زوجین موثر بوده است. می توان از برنامه کاربرد عملی مهارتهای ارتباط صمیمانه به عنوان یکی از راههای افزایش تعهد زناشویی و جلوگیری از وقوع طلاق استفاده کرد.