hypotensive response after resistance exercise leading to failure and not to failure in trained men

Hypertension is epidemic disease which post-exercise hypotension (peh) is useful strategies for hypertension. the aim of present study was to investigate the effects of resistance exercise leading to failure (ref) and resistance exercise not to failure (nref) on peh phenomenon in trained men. eight trained men (age: 22.12±1.81 yr; height: 179±3.44 cm; weight: 73.82±4.29 kg; bmi: 23.01±0.84 kg/m2 body fat 12.91±1.15%) by using the counter-balanced crossover design and in randomized order performed ref and nref protocols by leg press machine and one session rested as control session. participants performed ref in 5 sets with 10 repetitions and nref in 10 sets with 5 repetitions with the same load (10rm) and one min rest intervals between sets. blood pressure was measured before and for 60 min post-resistance exercise protocols and control test. based on the results of provided by repeated measures analysis of variance, blood pressure did not change significantly during the control test. but a significant decrease in the systolic, diastolic and mean blood pressure was observed after ref and nref protocols when compared with the baseline values. however, duration and magnitude of peh after ref was significantly higher in comparison of nref protocol. the present study indicated that peh was influenced by failure; because duration and magnitude of peh were provided by ref was higher in comparison of nref protocol. therefore, ref can be more effective strategy to prevent prevalence of hypertension.

پاسخ کاهش فشارخون پس از فعالیت ورزشی مقاومتی تا خستگی بیشینه و پیش از خستگی در مردان تمرین‌کرده

پرفشارخونی یک بیماری همه گیر می باشد؛ هیپوتنشن پس از فعالیت ورزشی راهبردی مناسب در برابر پرفشارخونی است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر فعالیت ورزشی مقاومتی تا خستگی بیشینه و پیش از خستگی بر پدیده هیپوتنشن پس از فعالیت در مردان تمرین کرده بود. 8 مرد تمرین کرده (سن: 81/1 plusmn; 12/22 سال؛ قد: 44/3 plusmn; 179 سانتی متر؛ وزن: 29/4 plusmn; 82/73 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی: 84/0 plusmn; 01/23 کیلوگرم بر متر مربع؛ چربی بدن: 15/1 plusmn; 91/12 درصد) با استفاده از طرح متقاطع متعادل و در ترتیبی تصادفی پروتکل های فعالیت مقاومتی را به وسیله دستگاه پرس پا انجام دادند و یک جلسه به عنوان کنترل استراحت کردند. آزمودنی ها فعالیت مقاومتی تا خستگی را با 5 نوبت 10 تکراری و پیش از خستگی را با 10 نوبت 5 تکراری و با باری مشابه (ده تکرار بیشینه) و 1 دقیقه فاصله استراحتی بین نوبتی اجرا کردند. فشارخون قبل و به مدت 60 دقیقه پس از پروتکل های فعالیت مقاومتی و آزمون کنترل اندازه گیری شد. براساس نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تغییر معنی داری در فشارخون طی آزمون کنترل مشاهده نشد (05/0P>). ولی پس از پروتکل های فعالیت مقاومتی کاهش معنی داری در فشارخون سیستولی، دیاستولی و میانگین در مقایسه با میزان پایه مشاهده شد (05/0P<). با این وجود، میزان و مدت هیپوتنشن پس از فعالیت تا خستگی به طور معنی داری در مقایسه با پیش از خستگی بیشتر بود (05/0P<). مطالعه حاضر نشان داد که هیپوتنشن پس از فعالیت تحت تأثیر خستگی بیشینه قرار می گیرد؛ زیرا میزان و مدت هیپوتنشن حاصل از فعالیت تا خستگی در مقایسه با پیش از خستگی بیشتر بود. بنابراین، فعالیت مقاومتی تا خستگی ممکن است راهبردی مناسب تر جهت پیشگیری از شیوع پرفشارخونی باشد.