comparing the efficacy of yoga exercise and intergenerational interaction program on mental health of elderly

Wellness is defined as physical, psychological and social well-being, not just the lack of disease and physical handicap. this study aimed at comparing the effects of two intergenerational programs and yoga exercises on the mental health of the elderly. the research was based on a quasi-experimental approach with control group and posttest design. the statistical population consisted of young and old people living. 175 elders were selected using a randomized cluster sampling method and then randomly assigned to two experimental groups and one control group. demographic questionnaires, socio-economic status and general health (ghq-28) were used as research tools. data were analyzed in two stages before and three months after intervention. the elderly included 95 males, 80 females aged 71.89 ± 8.38 years and 60 youth aged 21.45 ± 0.35 years on mean. the results showed that the intergenerational program and yoga exercises significantly improved scores for mental health and all its subscales. the intergenerational program with a substantial reduction in scores in two sub-scales of social dysfunction and depression had the same effect as yoga exercises. but it had less impact on somatic symptoms and anxiety-sleep disorders. considering the research findings in confirming the effectiveness of intergenerational programs and yoga exercises on elderly people's mental health, it is suggested that these programs be considered by planners in health and welfare organizations and institutions.

مقایسه تأثیر تمرینات یوگا و برنامه تعامل بین‌نسلی بر سلامت روان سالمندان

زمینه و هدف: سلامتی به عنوان رفاه جسمی، روانی و اجتماعی تعریف شده است و صرفاً عدم وجود بیماری و ناتوانی جسمی نیست؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی مقایسه تأثیر دو برنامه تمرینات یوگا و تعامل بین نسلی بر سلامت روان سالمندان انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری شامل سالمندان ساکن مراکز شبانه روزی نگهداری سالمندان شهر مشهد در سال 1396 بود که از میان آن ها با روش نمونه‌گیری خوشه ای تصادفی 300 سالمند واجد شرایط انتخاب و سپس به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های متغیرهای جمعیت شناختی، وضعیت اقتصادیاجتماعی و سلامت عمومی بود، که طی 36 جلسه 90 دقیقه ای (سه بار در هفته) در مورد گروه های آزمایش اجرا شد. داده ها در دو مرحله اندازه گیری، با استفاده از تحلیل واریانس دو طرفه، آنوا و آزمون تعقیبی بن فرونی در محیط نرم افزار SPSS25 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه بین نسلی تمرینات یوگا موجب بهبود معنی دار نمرات سلامت روان و تمام خرده مقیاس های آن شد (691/8=F، 001/0 ge;P). همچنین برنامه تعامل بین نسلی نیز با کاهش معنی دار نمرات سلامت روان و دو خرده مقیاس اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی تأثیری مشابه تمرینات یوگا داشت (081/4=F ، 05/0 ge;P). اما بر دو خرده مقیاس جسمانی سازی علائم (179/1=F، 05/0 le;P) و مقیاس اضطرابکم خوابی تأثیر کمتری داشت (264/2=F، 05/0 le;P).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش فعالیت بدنی سبک و حضور در کنار جوانان منجر به بهبود مقیاس های سلامت روانی نظیر اضطراب، افسردگی و کارکردهای اجتماعی شد.