بررسی تاثیر تنش شوری بر صفات اگروفیزیولوژیک گندم نان و دوروم در مرحله گیاهچه ای

این مطالعه به منظور بررسی اثرات تنش شوری بر صفات زراعی و فیزیولوژیکی ارقام گندم نان و دوروم در مرحله گیاهچه ای انجام شد. تحمل به شوری ده رقم مختلف گندم در دو سطح شوری (شاهد و 6 دسی زیمنس بر متر) به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط هیدروپونیک مورد ارزیابی قرار گرفت. 14 صفت مختلف زراعی و فیزیولوژیکی (از جمله محتوای نسبی آب و غلظت یون های سدیم، پتاسیم و کلسیم) اندازه گیری شد. شوری باعث اختلاف معنی دار بر روی همه صفات اندازه گیری شده به جز وزن خشک ریشه و نسبت سدیم به کلسیم شد. ژنوتیپ های مورد مطالعه اختلاف معنی داری برای طول ریشه چه، طول برگ، وزن خشک گیاهچه ، وزن خشک برگ، وزن خشک ریشه، محتوای نسبی آب برگ، محتوای یونی سدیم، پتاسیم، کلسیم، سدیم به پتاسیم و سدیم به کلسیم نشان دادند. با افزایش سطح شوری ژنوتیپ های مورد مطالعه کاهش معنی داری در صفات اندازه گیری شده نشان دادند. اثر متقابل شوری * رقم برای محتوای نسبی آب، غلظت سدیم، کلسیم و سدیم به کلسیم معنی دار بود. تیمار شوری منجر به افرایش مقدار سدیم و کاهش یون های پتاسیم و کلسیم در برگ شد. بیشترین مقدار وزن خشک ساقه (035/0 گرم)، وزن خشک ریشه (024/0 گرم) و نسبت سدیم به کلسیم (71/1) متعلق به رقم الموت بود. بیشترین مقدارطول گیاهچه (12 سانتی متر) در رقم وریناک (گندم نان) مشاهده شد. رقم طوس (گندم نان) دارای بیشترین مقدار طول ریشه چه (63/14 سانتی متر)، وزن خشک گیاهچه (057/0 گرم)، محتوای نسبی آب (20/82)، پتاسیم برگی (38/3 میلی گرم/گرم وزن خشک) و پایداری غشاء (59/0) و کمترین مقدار نسبت سدیم به پتاسیم (17/0) بود و در این مطالعه به عنوان ژنوتیپ برتر متحمل به شوری شناخته شد.