ارزیابی ارتباط بین تحمل به شوری ژنوتیپ‌های مختلف گلرنگ در دو مرحله جوانه‌زنی و رشد رویشی

این تحقیق طی دو آزمایش جداگانـه به‌منظور ارزیابی واکنش ژنوتیپ‌های گلرنگ به تنش شوری در مراحل جوانه‌زنی و رشد رویشی و نیز تعیین ارتباط بین تحمل به شوری در این دو مرحله، انجام گرفت. در هر دو آزمایش 13 ژنوتیپ گلرنگ در دو سطح شوری صفر و 100 میلی‌مولار محلول کلرید سدیم مورد بررسی قرار گرفتند. آزمایش جوانه‌زنی در آزمایشگاه تحقیقات بذر و آزمایش ارزیابی رشد رویشی ژنوتیپ‌ها با استفاده از روش کشت هیدروپونیک در داخل گلخانه‌ی پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1389 انجام گرفت. در این تحقیق مقادیر مربوط به درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه و ریشه‌چه، ارتفاع گیاه، سطح برگ، وزن خشک اندام هوائی و ریشه در اثر شوری کاهش یافت. تاثیر شوری بر نسبت وزن اندام هوائی به ریشه معنی‌دار نبود. برهمکنش شوری و ژنوتیپ بر درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه و ریشه‌چه، ارتفاع گیاه و وزن خشک ریشه معنی‌دار بود. میزان کاهش وزن خشک اندام هوائی در شرایط شور نسبت به شاهد برای متحمل‌ترین ژنوتیپ (a1) حدود 32 درصد و برای حساس‌ترین ژنوتیپ (c121) حدود 60 درصد بود. در شرایط این آزمایش با در نظر گرفتن مجموع صفات اندازه‌گیری شده برای هر مرحله‌ رشد به‌ترتیب ژنوتیپ‌های e1431، a1 وlrv51-51 در مرحله جوانه‌زنی و ژنوتیپ‌های il111، a1 و اراک 2811 در مرحله رشد رویشی نسبت به سایر ژنوتیپ‌ها بیشترین تحمل را به شوری 100 میلی‌مولار کلرید سدیم نشان دادند. به‌طورکلی، به استثنای ژنوتیپ‌ a1، بین تحمل به شوری ژنوتیپ‌های گلرنگ در مرحله جوانه‌زنی با تحمل به شوری در مرحله رشد رویشی همبستگی معنی‌داری مشاهده نشد.