شناسایی و تعیین ویژگی‎های ژنومی آلل‎های خودناسازگاری در گونه‎های وحشی گلابی

گونه های گلابی، سیستم خودناسازگاری گامتوفیتی نشان می دهند که به طور گسترده در میان گیاهان گل دار وجود دارد. این سیستم، از طریق مکانیزم شناسایی دانه گرده مادگی از خودباروری جلوگیری می کند. تنوع آلل های خودناسازگاری یافت شده در ژنوتیپ های ایرانی نشان دهندۀ ردپای ترکیب ژنتیکی معنی دار گونه های دیگر است؛ بنابراین، ژرم پلاسم ایران به عنوان بهترین منبع تنوع برنامه های به نژادی است. بدین منظور، در این مطالعه، آلل های خودناسازگاری 64 ژنوتیپ از چهار گونه گلابی؛ pyrus communis، pyrus salicifolia،pyrus syriaca و pyrus ussuriensis، از ایران و اروپا با استفاده از آغازگرهای عمومی و اختصاصی به روش مبتنی بر واکنش زنجیره ای پلی مراز شناسایی شد. نتایج، 23 آلل خودناسازگاری شامل pcs125pcs101 را مشخص کرد و وجود آلل جدید pcs127 در تعدادی از ژنوتیپ های وحشی گونه p. communis از ایران و هم چنین حضور آلل s8 را در گونه p. pyrifolia syn. p. serotina آشکار نمود. در اکثر ژنوتیپ ها آلل جدید pcs127 با آلل دوم pps8 همراه بود که نشان می دهد این گیاهان از زیر گروه یا جمعیتی حاصل شده اند که سهمp. pyrifolia syn. p. serotina در دورَگ گیری بسیار برجسته بوده است. براساس نتایج آلل های خودناسازگاری یافت شده، ژنوتیپ های ایرانی دارای ترکیب آللی متفاوتی از ارقام و ژنوتیپ های اروپایی است چرا که در ژنوتیپ های ایرانی ردپای آلل های خودناسازگاری گونه های مختلف جنس گلابی، یافت شده است. هم چنین، کاربرد این روش در 21 رقم با s آلل های شناسایی شده، امکان شناسایی مجدد ترکیب آللی s و ژنوتیپ های خودناسازگاری رقم وردی، با s آلل های pcs104/pcs101 و رقم کونسیلر آلاکوئر با s آلل های pcs105/pcs123/pcs103 را فراهم کرد.

Identification and S-genotyping of Novel S-alleles in Wild Species of Pyrus Genus

The Pyrus species exhibit the gametophytic self incompatibility which is considered to be the most widespread selfincompatibility system among flowering plants. This system prevents selffertilization through a specific pollenpistil recognition mechanism. The Sallele diversity in the Iranian genotypes indicates that the pear germplasm of Iran can be an excellent source of variability for breeding programs. In this study, the SRNases of 64 pear cultivars and wild genotypes of Pyrus species of Iran and Europe including Pyrus communis, Pyrus salicifolia, Pyrus syriaca and Pyrus ussuriensis were lified using consensus and allelespecific primers by PCRbased method. This method was used for the detection of product size characteristics of the 23 SRNases (S101S125) and revealed the existence of one new allele named S127 and the footprint of S8 of P. pyrifolia syn. P. serotina in Iranian genotypes. Interestingly, in 6 specimens allele PcS127 is coupled with PpS8, suggesting that these plants might come from subgroups or populations where the contribution of P. Pyrifolia syn. P. serotina is more consistent. The pool of SRNases found in the Iranian germplasm had a different composition from the European cultivars, and showed traces of significant genetic contribution from other species. Also, application of this approach in 21 European cultivars allowed reevaluation of alleles of Veerdi (S101/S104) and Conseiller a la Coeur (S103/S123/S105).