تاثیر شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی دو رقم گوجه‌فرنگی در شرایط هیدروپونیک

شوری یکی از مهم‌ترین موانع در تولید محصولات باغبانی در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه مناطق خشک و نیمه‌خشک است. گوجه‌فرنگی با نام علمی (.lycopersicon esculentum l) گیاه یکساله علفی است که تولید جهانی آن به بیش از 152 میلیون تن در سال می‌رسد. در مناطق گرم و خشک که اقلیم مناسبی برای تولید گوجه‌فرنگی است، شوری یک مشکل اساسی قلمداد می‌شود. به منظور مطالعه اثر تنش شوری بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی گیاه گوجه‌فرنگی ارقام سوپراسترین-بی و ردکلود آزمایشی به روش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در پنج تیمار و سه تکرار انجام شد. بذرهای گیاه گوجه‌فرنگی ارقام سوپراسترین-بی و ردکلود در سینی‌های کاشت پر شده از ماسه شسته شده در محیط گلخانه با رطوبت کافی کاشته شدند. گیاهچه‌ها در مرحله دوبرگی به ظروف حاوی محلول غذایی جانسون منتقل شدند. پس از استقرار گیاهان در محیط هیدروپونیک، گیاهچه‌ها تحت پنج تیمار شوری شامل شاهد (صفر) و غلظت‌های 40، 80، 120، 160 میلی‌مول نمک کلرید‌سدیم قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش شوری وزن خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، محتوای کلروفیل برگ‌‌ها و شاخص تنش (fv/fm) هر دو رقم را به‌طور معنی‌داری کاهش می‌دهد. سطح ویژه برگ (sla) در هر دو رقم در اثر تیمار شوری کاهش یافت هرچند این کاهش در رقم رد‌کلود معنی‌دار نبود. هم‌چنین شوری باعث افزایش معنی‌دار در میزان پرولین اندام هوایی هر دو رقم شد. نتایج بیانگر مقاومت نسبی گیاه گوجه‌فرنگی رقم ردکلود نسبت به رقم سوپراسترین-بی در شرایط تنش شوری است.