مطالعه همبستگی بین مقدار و نسبت عناصر معدنی میوه کیوی رقم ‘هایوارد’ در زمان برداشت با عمر پس از برداشت آن در باغ‌های کیوی شرق استان گیلان

تغذیه نادرست درختان دلیل اصلی کاهش کیفیت و افزایش ضایعات میوه‌های کیوی در مرحله پس از برداشت محسوب می‌شود. در این پژوهش میوه‌ها از 24 باغ مختلف کیوی در شرق استان گیلان، زمانی‌که میزان مواد جامد محلول میوه‌ها به 2/6 درجه بریکس رسید، برداشت شدند. پس از برداشت میزان عناصر معدنی میوه‌ شامل نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، نسبت بین عناصر و سفتی بافت میوه‌ها اندازه‌گیری شدند. سپس میوه‌ها به سردخانه با دمای صفر درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 90% منتقل شدند و در پایان 15 هفته سفتی بافت، کاهش وزن، میزان تولید اتیلن و شدت تنفس میوه‌ها اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد بین سفتی بافت میوه‌ها در زمان برداشت با میزان کلسیم میوه همبستگی مثبت، ولی با میزان پتاسیم، نیتروژن و نسبت‌های نیتروژن به کلسیم (n:ca)، مجموع نیتروژن و پتاسیم به کلسیم (n+k:ca)، پتاسیم به کلسیم (k:ca) و مجموع پتاسیم و منیزیم به کلسیم (k+mg:ca) همبستگی منفی وجود داشت. در پایان انبارمانی، سفتی بافت میوه‌ها با میزان کلسیم میوه در زمان برداشت همبستگی مثبت و با میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم و نسبت-های n:ca، n+k:ca، k:ca و k+mg:ca همبستگی منفی نشان داد. به‌علاوه، میزان کاهش وزن میوه‌ها همبستگی مثبت معنی‌داری با میزان پتاسیم میوه نشان داد. هم‌چنین بین میزان اتیلن با سفتی بافت میوه‌ها پس از انبارمانی همبستگی منفی و با نسبت‌های n:ca و n+k:ca همبستگی مثبت وجود داشت. تجزیه خوشه‌ای نیز باغ‌ها را براساس صفات اندازه‌گیری شده به دو گروه اصلی تفکیک کرد. در مجموع، نتایج نشان داد که میزان و نسبت عناصر معدنی بافت میوه‌های کیوی در زمان برداشت می‌تواند به‌عنوان عاملی موثر در ارزیابی عمر پس از برداشت میوه استفاده شود.