تاثیر پاکلوبوترازول و پروهگزادیون ‌کلسیم بر برخی ویژگی‌های رویشی و زایشی توت‌فرنگی (fragaria × ananassa) رقم پاروس

به منظور امکان سنجی کاهش رشد رویشی و بهبود رشد زایشی در توت فرنگی، پژوهشی با استفاده از پاکلوبوترازول و پروهگزادیون کلسیم روی توت فرنگی رقم پاروس در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در گلخانه انجام شد. پروهگزادیون کلسیم در سه غلظت شامل صفر، 100 و 150 میلی گرم در لیتر و پاکلوبوترازول در چهار غلظت شامل صفر، 60، 90 و 120 میلی گرم در لیتر در دو نوبت (چهار هفته پس از کاشت و سه هفته پس از نوبت اول) محلول پاشی شدند. نتایج نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول، پروهگزادیون کلسیم و همچنین برهمکنش آنها بر ارتفاع گیاه، وزن تر گیاه، طول دمبرگ، وزن ویژه برگ، نسبت وزنی ریشه، تعداد طوقه، تعداد میوه، عملکرد و شاخص برداشت تاثیر معنی داری داشت. غلظت 120 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول بدون استفاده پروهگزادیون کلسیم کمترین ارتفاع گیاه را داشت. بیشترین تعداد گل و طوقه در تیمار ترکیبی 100 میلی گرم در لیتر پروهگزادیون کلسیم و 60 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول به دست آمد. استفاده از این کندکننده ها بر وزن میوه تاثیر معنی داری نداشت. اثر پروهگزادیون کلسیم و ترکیب آن با پاکلوبوترازول بر تعداد گل و ترکیب پاکلوبوترازول و پروهگزادیون کلسیم بر درصد میوه بندی معنی دار شد. تیمار 100 میلی گرم در لیتر پروهگزادیون کلسیم بدون پاکلوبوترازول موثرترین تیمار در افزایش میوه بندی بود. به طورکلی نتایج نشان داد که استفاده از کندکننده ها رشد رویشی را کاهش و رشد زایشی را تسریع می کنند که غلظت 100 میلی گرم در لیتر پروهگزادیون کلسیم و 60 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول موثرترین تیمار در افزایش رشد زایشی بود.

The Effect of Paclobutrazol and Calcium Prohexadione on Some Vegetative and Reproductive Characteristics of Strawberry (Fragaria × ananassa Duch. cv. Paros)

In order to evaluate the role of paclobutrazol (PBZ) and prohexadionecalcium (ProCa) in reduction of vegetative growth and improvement of reproductive growth of strawberry (cultivar Paros), a 4replicate completely randomized design was carried out in greenhouse. ProCa in three concentrations of 0, 100 and 150 mg L1 and PBZ in four concentrations of 0, 60, 90 and 120 mg L1 were sprayed on the strawberry plants in two stages (four weeks after planting and three weeks after the first stage). The results showed that the application of PBZ, ProCa and also their interaction had a significant effect on plant height, plant fresh weight, petiole length, specific leaf weight, root weight ratio, crown number, fruit number, fruit yield and harvest index. Application of 120 mg L1 of PBZ without the use of ProCa resulted in the lowest plant height. The interaction of 100 mg L1 of ProCa and 60 mg L1 PBZ resulted in the highest number of flowers and crowns. The use of these retardants did not have a significant effect on fruit weight. The effect of ProCa and its interaction with PBZ was significant on the number of flowers and the interaction of PBZ and ProCa was significant on fruit set. Treatment with 100 mg L1 ProCa without PBZ was the most effective treatment on increasing fruit set. In general, the results showed that the use of retardants reduced the vegetative growth and increased reproductive growth of the Paros strawberry genotype. The concentration of 100 mg L1 ProCa and 60 mg L1 PBZ was the most effective treatment for increase in reproductive growth of the examined strawberry cultivar.