اثر کاربرد جداگانه و تلفیقی ورمی‎کمپوست، کودهای شیمیایی و زیستی بر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند (.beta vulgaris l)

به منظور بررسی اثرات کاربرد کودهای زیستی (نیتروکسین و فسفات بارور2)، ورمی کمپوست و کود شیمیایی بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند (.beta vulgaris l) آزمایشی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی (rcbd) با سه تکرار و 13 تیمار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب در سال 1394 اجرا شد. تیمارها شامل 100 درصد کود شیمیایی (350، 100 و 50 کیلوگرم در هکتار کود اوره، سوپرفسفات تریپل و سولفات پتاسیم) به عنوان شاهد (t1)،تن10 تن در هکتار ورمی کمپوست (t2)،تن20 تن در هکتار ورمی کمپوست (t3)،تن10 تن در هکتار ورمی کمپوست + 50 درصد کود شیمیایی (t4)،تن20 تن در هکتار ورمی کمپوست + 50 درصد کود شیمیایی (t5)، نیتروکسین + فسفات بارور2 (t6)،تن10 تن در هکتار ورمی کمپوست + نیتروکسین + فسفات بارور2 (t7)،تن20 تن در هکتار ورمی کمپوست + نیتروکسین + فسفات بارور2 (t8)، نیتروکسین + فسفات بارور2 + 50 درصد کود شیمیایی (t9)،تن10 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود شیمیایی (196 و 85 کیلوگرم در هکتار کود اوره و سوپر فسفات تریپل) (t10)،تن20 تن در هکتار ورمی کمپوست + کود شیمیایی (40 و 70 کیلوگرم در هکتار کود اوره و سوپر فسفات تریپل) (t11)، نیتروکسین + فسفات بارور2 + 10 تن در هکتار ورمی کمپوست + 50 درصد کود شیمیایی (t12)، و نیتروکسین + فسفات بارور2 + 20 تن در هکتار ورمی کمپوست + 50 درصد کود شیمیایی (t13) بودند. نتایج نشان داد بیشترین (47/8) و کمترین (39/2) میزان شاخص کلروفیل به ترتیب در تیمارهای t13 و t2 به دست آمد. همچنین بالاترین میزان عملکرد ریشه به میزان 66366 کیلوگرم در هکتار در تیمار t13 حاصل شد و با تیمارهای t12 و t1 تفاوت معنی داری نداشت. با کاربرد تلفیقی کودهای آلی و زیستی به همراه کودهای شیمیایی در تیمار t13 به دلیل افزایش عملکرد ریشه و درصد قند ناخالص، میزان عملکرد قند ناخالص به طور معنی داری در سطح احتمال یک درصد افزایش یافت. به طوری که، عملکرد قند ناخالص و خالص در تیمار t13 نسبت به t1 به ترتیب 16/7 و 23/5 درصد افزایش یافت. به طورکلی، بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش یکساله و با توجه به شاخص های عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و خالص و ضریب استحصال، می توان کاربرد تلفیقی نیتروکسین + فسفات بارور2 +20 تن در هکتار ورمی کمپوست + 50 درصد کود شیمیایی (t13) را در صورت تایید این نتایج در سال های بعدی آزمایش برای افزایش عملکرد و کاهش مصرف کود های شیمیایی در کشت چغندر قند در منطقه آزمایش توصیه کرد.

The Effect of Separate and Integrated Application of Vermicompost, Biologic and Chemical Fertilizers on Quantitative and Qualitative Characteristics of Sugar Beet (Beta vulgaris L.)

In order to evaluate the effect of biofertilizers (nitroxin and phosphate barvar2), vermicompost and chemical fertilizers on the quantity and quality traits of sugar beet (Beta vulgaris L.), an experiment was conducted in randomized complete block design (RCBD) with 13 treatments and three replications at Agricultural and Natural Resources Research Station of Miandoab, Iran in 2015. The treatments were 100% chemical fertilizer (350, 100 and 50 kg ha1 urea, superphosphate triple and potassium solphate) as control (T1), 10 t ha1 vermicompost (T2), 20 t ha1 vermicompost (T3), 10 t ha1 vermicompost + 50% chemical fertilizer (T4), 20 t ha1 vermicompost + 50% chemical fertilizer (T5), nitroxin + phosphate barvar 2 (T6), 10 t ha1 vermicompost + nitroxin + phosphate barvar2 (T7), 20 t ha1 vermicompost + nitroxin + phosphate barvar2 (T8), nitroxin + phosphate barvar2+ 50% chemical fertilizer (T9), 10 t ha1 vermicompost + chemical fertilizer (196 and 85 kg ha1 urea and superphosphate triple) (T10), 20 t ha1 vermicompost + chemical fertilizer (40 and 70 kg ha1 urea and superphosphate triple) (T11), nitroxin + phosphate barvar 2 + 10 t ha1 vermicompost + 50% chemical fertilizer (T12) and nitroxin + phosphate barvar2 + 20 t ha1 vermicompost + 50% chemical fertilizer (T13). The highest (47.8) and lowest (39.2) chlorophyll indices were obtained in T13 and T2 treatments, respectively. Also, the highest root yield (66366 kg ha1) was achieved in T13 treatment that was not significantly different from T12 and T11. Due to a combination of organic and biological amendments with chemical fertilizers, sugar yield was increased significantly in T13 treatment due to increases in root yield and sugar content. The sugar yield and white sugar yield in T13 treatment increased 16.7% and 23.5%, respectively compared with T1. Generally, based on root yield, white sugar yield and extraction coefficient of sugar, integrated application of nitroxin + phosphate barvar2 + 20 t ha1 vermicompost + 50% chemical fertilizer can be recommended for sugar beet production in the Miandoab area.