اثرات برهمکنش بور و سیلیسیوم بر رشد، شاخص کلروفیل و تجمع اسیمولیت ها در اندام‌های مختلف دانهال‌های جوان انبه

خشکسالی های پی درپی و کاهش نسبی کیفیت منابع آب و خاک (شوری و سمیّت برخی از عناصر غذایی مانند بور) چالشی جدی برای پرورش میوه های گرمسیری همچون انبه در استان هرمزگان است. انتظار می رود استفاده از برخی از عناصر غذایی مانند سیلیسیوم سبب تعدیل بخشی از این مشکلات شود. در این راستا، آزمایشی با شش سطح بور (صفر، 5، 10، 20، 40 و 80 میلی گرم بور در کیلوگرم خاک از منبع اسید بوریک) و چهار سطح سیلیسیوم (صفر، 70، 140 و 280 میلی گرم سیلیسیوم در کیلوگرم خاک از منبع سیلیکات سدیم) روی دانهال های جوان انبه انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که کاربرد بور در سطح 80 میلی گرم بور درکیلوگرم خاک بر همه صفات رویشی اندازه گیری شده گیاهی تاثیری معنی دار داشت؛ به طوری که وزن خشک برگ، ساقه و ریشه را به ترتیب 66، 57.4 و 58.8 درصد کاهش داد. افزایش کاربرد بور شاخص کلروفیل را کاهش داد، اما کاربرد سیلیسیوم میزان آن را افزایش داد. کاربرد سیلیسیوم، در همه سطوح بور، میزان پرولین و قند احیا کننده در گیاه را افزایش داد.