مطالعه میزان باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات و کبد ماهیان قزل آلای رنگین کمان در استان چهار محال و بختیاری به روش الایزا

انروفلوکساسین از آنتی بیوتیک های پرمصرف دامپزشکی است که در سال های اخیر استفاده آن در کنترل بیماری های عفونی ماهیان پرورشی رشد چشمگیری داشته است. هدف از انجام مطالعه حاضر اندازه گیری میزان باقی مانده انروفلوکساسین در عضلات و کبد ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی استان چهار محال و بختیاری به روش الایزا بود. برای این منظور در فصول بهار و تابستان 1390 به مزارع پرورشی مناطق اردل و کوهرنگ مراجعه و از هر منطقه سه مزرعه انتخاب گردید و 15 نمونه در سه گروه وزنی کمتر از 50 گرم، 50 تا 150 گرم و بیشتر از 150 گرم (5 نمونه از هر گروه وزنی) صورت گرفت. طبق نتایج مطالعه، بیشترین و کمترین درصد باقی مانده انروفلوکساسین به ترتیب در گروه های وزنی زیر 50 گرم و بالای 150 گرم و به میزان 33/58 و 33/23 درصد ردیابی شد. در مقایسه بین مناطق مختلف نیز کوهرنگ با میزان50/11 ± 84/13 و 06/18 ± 95/19 و اردل با میزان 62/11 ± 83/12 و 09/11 ± 22/11 میکروگرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک در عضله و کبد به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان باقی مانده بودند. همچنین میزان باقی مانده در عضله و کبد در فصل بهار 00/13 ± 27/14 و 69/21 ± 06/22 و در فصل تابستان 29/10 ± 40/12 و 31/7 ± 86/8 میکروگرم در کیلوگرم بوده است. در ضمن در تمامی گروه های وزنی میزان باقیمانده انروفلوکساسین در نمونه های کبد بالاتر از عضلات تشخیص داده شد. اما در کل میزان باقی مانده انروفلوکساسین در نمونه های آزمایش شده پایین تر از حد مجاز اتحادیه اروپا بود.