بررسی ترکیبات آروماتیک حلقوی و فلزات سنگین در میگوهای سفید (metapenaeus affinis) عرضه‌شده شهر تهران

فلزات سنگین به‌راحتی می‌توانند باعث آلودگی زیست‌محیطی آبزیان به‌خصوص میگوها شوند. با توجه به ارزش غذایی بالای میگو و همچنین اهمیت بررسی سلامت این ماده غذایی، این تحقیق باهدف تعیین میزان برخی فلزات سنگین (روی، سرب، ارسنیک، کادمیوم، نیکل، مس، کروم، جیوه، منگنز و تیتانیوم) و ترکیبات آروماتیک حلقوی در این ماده غذایی، در زمستان سال 1397 در شهر تهران انجام شد. 120 عدد نمونه میگوی بسته‌بندی‌شده از 10 بسته هم‌وزن و دارای تاریخ تولید و با سایز مشابه که توسط 5 شرکت مختلف بسته‌بندی‌شده بودند، به‌صورت تصادفی نمونه گیری شد. جهت اندازه‌گیری فلزات سنگین از دستگاه جذب اتمی و از کروماتوگرافی گازیجرمی برای تعیین هیدروکربن‌های حلقوی آروماتیک استفاده شد. تمامی فلزات سنگین، غلظتی کمتر از استاندارد مشخص‌شده توسط سازمان جهانی بهداشت داشتند. بیشترین میانگین غلظت فلزات سنگین به ترتیب مربوط به روی (ppb 6193.4)، مس (1597ppb ) و آرسنیک (496ppb) و کمترین میانگین غلظت نیز مربوط به عنصر کادمیوم (4.8ppb) بود. ترکیبات نفتالین (1.2ppb )، آسنفتیلن (ppb0.14)، کرایسن (7.6ppb) و آسنافتن (ppb5.32) در نمونه های میگوی جمع‌آوری‌شده وجود داشتند که مقادیر آن‌ها به‌جز آسنفتیلن از حد استاندارد تعیین‌شده (0.7ppb ) بالا‌تر بود. نمونه‌های دریایی و پرورشی ازنظر غلظت فلزات سنگین و میزان هیدروکربن‌های آروماتیک اختلاف معنی‌داری نداشتند. به‌طورکلی مصرف میگوهای فوق ازنظر وجود فلزات سنگین برای انسان خطری ندارد؛ اما با توجه به امکان انتقال هیدروکربن‌های آروماتیک از طریق زنجیره غذایی به انسان، آلودگی به این ترکیبات می‌تواند به‌عنوان یک هشدار برای مصرف زیاد میگو تلقی شود.

Evaluation of polycyclic aromatic hydrocarbon and heavy metals in packaged white shrimp (Metapenaeus affinis) in Tehran

Heavy metals can easily contaminate the aquatic environment, especially shrimp. Considering the high nutritional value of shrimp and the importance of assessing its wholesomeness, this study aimed to determine the amount of some heavy metals (zinc, lead, arsenic, cadmium, nickel, copper, chromium, mercury, manganese, and titanium) and Polycyclic aromatic hydrocarbon in shrimp samples in Tehran, during winter of 2017. A total of 120 samples of shrimp packaged from 10 equal weight packages with similar production date and size which packed by 5 different companies randomly sampled. To determine the amount of heavy metal concentration, Atomic absorption spectrophotometry and to determine polycyclic aromatic hydrocarbon gas chromatography were used. All of the heavy metals measured in this experiment were found below the standard specified by the World Health Organization. The highest mean concentrations of heavy metals were related to zinc (6193.4 ppb), copper (1597 ppb), and arsenic (496 ppb), respectively, and the lowest mean concentrations were related to cadmium (4.8 ppb). Naphthalene (1.2ppb), acenphetylene (0.14 ppb), chrysene (7.6 ppb), and acenaphthene (5.32ppb) were present in the samples of collected shrimp, the values of which were determined higher than standard except for acenphetylene. Additionally, there was no significant difference between heavy metals and PAHs in cultivated and marine samples. In general, the consumption of these shrimps is not dangerous for humans in terms of heavy metals. However, due to the possibility of transmitting PAHs through the human food chain, contamination with PAHs can be considered as a warning for excessive consumption of shrimp.