گلیکاسیون نایسین با گلوکز، لاکتوز و دکسترن و بررسی اثر مهاری آن بر علیه باکتری‌های اشریشیا کلی و سالمونلا تیفی‌موریوم

نایسین یکی از پپتیدهای ضدمیکروبی است که در صنایع غذایی به عنوان ماده نگهدارنده کاربرد دارد. با این وجود، این پپتید فاقد اثر ضدمیکروبی قابل توجه برعلیه باکتری های گرم منفی می باشد. در این مطالعه تاثیر گلیکاسیون بر فعالیت ضدمیکروبی نایسین بر علیه باکتری‌های اشریشیا کولای و سالمونلا تیفی موریوم بررسی گردیده است. بدین منظور محلول نایسین و پنج برابر غلظت قندهای گلوکز، لاکتوز و دکستران و هم‌چنین محلول نایسین بدون حضور قند تهیه و سپس لیوفیلیزه گردید. پودر لیوفیلیزه به‌مدت هفت روز در شرایط دمای 60 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 70% قرار گرفت. در هر 24 ساعت یک نمونه از انکوباتور خارج گردید و در آب مقطر محلول شد. با استفاده از روش اندازه‌گیری پروتئین برادفورد، غلظت‌های مولی مساوی از نایسین طبیعی و کنژوگه تهیه شد. درصد گلیکاسیون نمونه ها با استفاده از روش opa (orthophthalaldehyde) و mic50 نایسین کنترل و کنژوگه ها با روش میکرودایلوشن بر علیه باکتری های اشریشیا کولای و سالمونلا تیفی موریوم تعیین گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که درصد گلیکاسیون نایسین ارتباط معکوسی با اندازه کربوهیدرات دارد، به شکلی که نایسینگلوکز بیشترین و نایسیندکستران کمترین درصد گلیکاسیون را نشان می دهند. گلیکاسیون نایسین پس از هفت روز باعث افزایش mic50 نایسین بر علیه اشریشیا کولای گردید. در مقابل mic50 نایسین طبیعی و کنژوگه تفاوت معنی‌دار نداشتند. از این مطالعه نتیجه گیری می شود که کنژوگه کردن نایسین با کربوهیدرات‌ها نمی تواند موجب گسترش فعالیت آن به این دو باکتری گرم منفی گردد.