کارویژه‌های دولت از دیدگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی (با تاکید بر امنیت نظامی)

هدف مقاله حاضر، معرفی کارویژه‌های سیاسی و امنیتی دولت از دیدگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی است. مدعای مقاله این است که چارچوب‌های امنیت نظامی در آثار فلسفه اسلامی قابلیت استمرار در منظومه امنیتی کشور و بهره‌گیری از آن‌ها در مطالعات امنیت‌پژوهی را دارند. اگر چه این نتیجه و پیامد این مقاله بر اساس دو کارویژه امنیت نظامی است: انسجام درونی جامعه و حفظ وحدت (تالف اولیا) از طریق پیوند محبت میان مردم و همچنین تنظیم رابطه با دشمنان است که بر اساس راهبرد پرهیز از جنگ و ایجاد اشراف اطلاعاتی ایجاد می‌شود. مولفه دیگر نزاع با دشمن (تنازع اعداء) است که این راهبرد مبتنی بر زمینه‌سازی دشمن ایجاد می‌شود. بر این اساس، رهنامه نظامی دولت (امامیه) دفاعی است و تمام تدابیر در جهت توسعه دیپلماسی دفاعی مبتنی بر فضای دوستی گفتگو و کاهش عوارض تهدید دشمن است و اگر چه سیاستگذاران از سیاست گذاری و تصمیم سازی به موقع در جهت آفند و ایجاد شرایط جنگی با دشمنان غافل نیستند اما تنازع با اعداء و راهبرد جنگ موخر از راهبرد دفاعی است و رویکرد دفاعی مقدم می باشد. این پژوهش با بهره گیری از روش تحلیل محتوا با تکنیک اسنادی انجام شده است.