بررسی ژن ‌های بتالاکتاماز tem و shv در انتروکوکوس فکالیس مقاوم به جنتامایسین جداشده از گوشت ‌های قرمز مصرفی

زمینه و هدف: انتروکوکوس ها جز فلور طبیعی دستگاه ‌گوارش انسان می‌باشند. توانمندی بالای آن‌ها برای کسب ژن‌های مقاومت به آنتی‌بیوتیک، درمان آن‌ها را با مشکلات جدیدی مواجه کرده است. انتروکوکوس فکالیس یکی از باکتری‌های آلوده‌کننده‌ی گوشت می‌باشد و سبب ایجاد عفونت‌های قابل‌توجهی در انسان می‌گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ژن‌های bla tem و bla shv در انتروکوکوس فکالیس های مقاوم به جنتامایسین در گوشت‌های مصرفی می‌باشد. روش‌ بررسی: 181 نمونه انتروکوکوس از گوشت‌های مصرفی کشتارگاه‌ شهرستان بروجرد پس از جمع‌آوری با استفاده از آزمایش‌های بیوشیمیایی شناسایی شدند. سپس آزمایش حساسیت آنتی‌بیوتیکی بر روی این جدایه‌ها با روش دیسک دیفیوژن بر اساس دستور clsi انجام گردید و در نهایت فراوانی ژن‌های bla tem و bla shv در سویه‌های مقاوم به جنتامایسین با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، با روش pcr موردبررسی قرار گرفت. یافته‌ها: از 181 نمونه، 81 نمونه انتروکوکوس فکالیس جدا شد. با آزمایش آنتی‌بیوگرام مشخص گردید 96/29% از سویه‌ها به اریترومایسین، 56/79% به پنی‌سیلین، 41/96% به تتراسیکلین، 39/50% به آمپی‌سیلین، 39/50% به کلرامفنیکل،15/86% به لینزولید، 8/64% به جنتامایسین، 4/38% به استرپتومایسین، 3/70% به سیپروفلوکساسین و 2/46% به مروپنم مقاوم بودند و در بین 7 سویه‌ی مقاوم به جنتامایسین ژن‌های bla tem و bla shv مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به این موضوع که ژن‌های مولد آنزیم‌های بتالاکتاماز از طریق پلاسمید به‌ آسانی منتقل می‌شوند، عدم ردیابی ژن‌های مذکور در میان باکتری‌های موردبررسی نشان می‌دهد که این ژن‌ها همراه ژن‌های عامل مقاومت به جنتامایسین منتقل نمی‌شوند، بنابراین رابطه‌ی منطقی و معنی‌داری بین این ژن‌ها و آنتی‌بیوتیک مورد‌بررسی مشاهده نشد.