تبیین ویژگیهای مانایی و پایداری در سازمانهای متمایل به ایثار

سازمانها به مثابه یکی از مهمترین عوامل موثر بر تحول جامعه، سالیان درازی است که در جامعه انسانی نقشهای مهمی را برعهده گرفته،‌ و بتدریج آن را به سوی جامعه‌ سازمانی سوق داده‌‌اند؛ بدین ترتیب سازمانهایی بی روح، که همراه کارکردهای خاص خود، کژکارکردهای بسیاری را به جامعه تحمیل می‌کنند بر جوامع انسانی حاکم شده‌اند. تاکید بر عقلانیت ابزاری و مغفول ماندن عقلانیت جوهری در سازمانها موجب شده است که در عصر کنونی، بقا به مهمترین دغدغه و هدف این سازمانها تبدیل شود و آنها را به سامانه‌های اجتماعی منفعلی مبدّل سازد که خود را با محیط تطبیق می‌دهند تا باقی بمانند. در این میان، انگاره سازمان‌ ایثارگر با بهره‌گیری از مبانی اعتقادی متفاوت از سازمانهای روزمره کنونی، می‌تواند در جامعه‌ نقش برجسته‌ای ایفا کند و جامعه انسانی را در دستیابی به اهداف اصیل خود یاری رساند. در فرهنگ سازمان ایثارگر، تعهد به توحید، آزادی، کنترل درونی، خدمت‌گذاری، استقامت و انعطاف‌پذیری و نوآوری، نهادینه شده است.در این مقاله تلاش شده است تا ضمن بررسی کژکارکردهای سازمانهای کنونی با تبیین مفروضات بنیادین سازمانهای متمایل به ایثار، کارکردها و ویژگیهای منحصر به فرد آنها با رویکردی اصل موضوعی به منظور پایدار ساختن تاثیرات این سازمانها در جامعه تبیین شود.