بررسی راهبردهای کلان تعامل مسجد و کودک و نوجوان با رویکرد تحلیل اهمیت - عملکرد

مساجد جایگاهی اصیل در تربیت کودکان و نوجوانان دارند. این پژوهش با هدف اولویت‌بندی راهبردهای کلان در حوزه «تعامل مسجد و کودک و نوجوان» و ارائه توصیه‌های راهبردی به نهادهای خط ‌مشی‌گذار در این حوزه شکل گرفت. با توجه به مسئله پژوهش مبنی بر سنجش اهمیت و عملکرد مولفه‌های راهبردی، وضع موجود و مطلوب مولفه‌های راهبردی «تعامل مسجد و کودک و نوجوان» با روش تحلیل اهمیت عملکرد از دید سه دسته از خبرگان (پژوهشگران، فعالان فرهنگی مسجدی، مسئولان ستادی) مورد بررسی قرارگرفته است. براساس نتایج پژوهش می‌توان گفت با توجه به شکاف بسیار زیاد وضع موجود و مطلوب، مهمترین عامل در راستای بهبود وضع موجود، پیوند و هم‌افزایی اضلاع تربیتی «مسجد، مدرسه خانواده و محله» است. علاوه بر آن نقش‌آفرینی بیرونی مسجد به همراه ساخت درونی آن به نسبت دیگر راهبردهای کلان بیشترین اثر را بر تعامل مسجد و کودک و نوجوان خواهد گذاشت. از سوی دیگر توجه همزمان به مولفه‌های رفتاری و ساختاری حائز اهمیت است. علاوه بر آن رویکرد مقبول در ارتقای وضع موجود به دلیل مردم نهاد بودن مساجد، رویکرد «پایین به بالا» است؛ با وجود این به دلیل اولویت زیاد «نقش‌آفرینی آموزش‌وپرورش در استفاده از ظرفیت تربیتی مساجد» باید نسبت به تحقق این هدف، اهتمام ویژه‌ای صورت پذیرد.

An Analysis of the Grand Strategy of Mosques kids Teenagers Interactions through Importance Performance Analysis Approach

The mosques incorporate a unique position in the education of kids and teenagers. This research is intended to identify the priority of the grand strategies in the interaction between the mosques and children and adolescents, and to provide strategic recommendations for policy making institutions in this field. Relating the research question focusing on the assessment of the importance and performance of strategic components, the status quo and favorable situation of strategic components for interaction between the mosques, children and adolescents, were studied through importanceperformance analysis from the perspective of three groups of experts (researchers, cultural and mosquerelating activists, staff officials). It is worth mentioning that due to the huge gap between the status quo and favorable situation, the most important component for improving the current situation is to consider the connection and increasing coherence among the educational aspects of the mosques, families, the schools and the neighborhoods. Moreover, the external roleplaying of the mosques, along with their internal structure, will have the greatest effect on the interaction between the mosques, children and adolescents. On the other hand, simultaneous attention to behavioral and structural components is also important. Moreover, the acceptable approach for improving the status quo due to the noninstitutional nature of the mosques seems to follow bottomup procedure. However, achievement of the alignment of the priority of roleplaying with the educational system in relying on the educational capacity of the mosques, requires special care.