پیش‌بینی آسیب‌پذیری در برابر استرس بر اساس حمایت اجتماعی، تاب‌آوری، راهبردهای مقابله‌ای و ویژگی‌های شخصیتی در دانشجویان

استرس نوعی رابطه بین شخص و محیط است که توسط شخص فشارزا یا فراتر از حد منابع شخص ارزیابی می‌شود و در نتیجۀ آن آسایش و رفاه به خطر می‌افتد. هدف از مطالعه حاضر، پیش‌بینی آسیب‌پذیری در برابر استرس براساس حمایت اجتماعی، تاب‌آوری، راهبردهای مقابله‌ای و ویژگی‌های شخصیتی در دانشجویان بود. جامعه این پژوهش را تمامی دانشجویان شاغل به ‌تحصیل دانشگاه‌های خوارزمی، آزاد و پیام‌نور شهر کرج در سال تحصیلی 1392-1391 تشکیل می‌دادند. نمونۀ پژوهش 375 دانشجو (240 دختر و 135 پسر) بودند که به‌شیوه نمونه‌گیری چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از چک‌لیست مهارت‌های مقابله‌ای (csr)، مقیاس تاب‌آوری بزرگسالان(ars)، مقیاس حمایت اجتماعی (ssa)، پرسشنامه پنج‌عاملی شخصیت ((neoffi و مقیاس نشانگان استرس(ssi) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام‌به‌گام استفاده شد. نتایج نشان داد حمایت اجتماعی، تاب‌آوری، راهبردهای مقابله‌ای حل مسئله و بی‌اثر و ویژگی شخصیتی روان‌رنجورخویی همبستگی 815/0 با آسیب‌پذیری در برابر استرس دارند و 4/66% از واریانس آسیب‌پذیری در برابر استرس را تبیین می‌کنند (01/0> p). همچنین، اثر ویژگی‌های شخصیتی برون‌گرایی، گشودگی به تجربه، سازگاری و مسئولیت‌پذیری و راهبرهای مقابله‌ای متمرکز بر هیجان و کم‌اثر توانایی پیش‌بینی آسیب‌پذیری در برابر استرس را نداشتند (05/0< p). با توجه به نتایج این مطالعه برای پیشگیری از وقوع آسیب‌روانی در دانشجویان، لازم است بر منابع حمایتی و اجتماعی توجه شود و از سویی فرایندهای حل‌مسئله فردی و اجتماعی به‌ دانشجویان آموزش داده شود تا به‌واسطۀ برخورداری از این آموزش‌ها بتوانند از روش‌های مقابله‌ای سازگارانه در برابر عوامل استرس‌زا استفاده کنند.