مقایسۀ اثربخشی آموزش مثبت‌نگری و شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بلوغ عاطفی

نوجوانی همراه با تغییرات جسمی، شناختی و عاطفی است که با افزایش توانایی تفکر، تغییر در روابط با خانواده و همسالان و تلاش درجهت کسب نقش‌های عاطفی و اجتماعی جدید همراه است؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی‌ مداخلۀ مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بلوغ عاطفی در دانش‌آموزان بود. نمونۀ پژوهش 45 نفر از دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطۀ دوم دبیرستان‌های دولتی و نمونۀ دولتی شهر زاهدان بود که ازطریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس اندازه‌گیری بلوغ عاطفی استفاده شد. گروه‌ آزمایش مداخلۀ مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگری در طی 8 هفتۀ متوالی در دو ماه دریافت کردند و داده‌ها توسط آزمون اندازه‌گیری مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد روان‌درمانی مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بلوغ عاطفی تاثیر معنی‌داری داشته‌اند؛ اما براساس نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره، میانگین ثبات عاطفی، بازگشت عاطفی، ناسازگاری اجتماعی، فروپاشی شخصیت و فقدان استقلال گروه‌ مداخلۀ مثبت‌نگر در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه آزمایشی شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی و گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد و اثربخشی مداخلۀ مثبت‌نگر بر بلوغ عاطفی بیشتر از شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بود (0/01>p)؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که برخلاف اثربخشی هر دو مداخله، مداخلۀ مثبت‌نگر در مقایسه با مداخلۀ شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی در رشد هیجانی و بلوغ عاطفی نوجوانان دختر کارآمدی بیشتری داشت.

comparing the impact of positive intervention and mindfulness-based cognitive therapy intervention on the emotional maturity

adolescences encountered physical, cognitive, and emotional changes; they try to increasetheir ability of thinking and change relationships with family and peers for new emotional andsocial roles. therefore, this study aimed to compare the effectiveness of positive interventionand mindfulness-based cognitive therapy intervention on emotional maturity in girl students.the research sample was 45 girl students in public and aralpmexe high schools in zahedanwho have selected through a multi-stage random cluster sampling method and were dividedinto two experimental (n=30) control (n=15) groups. laa al me eem maturity scale was usedto collect data. the experimental group received maa positive intervention and cognitivetherapeuticintervention for 8 weeks in two months. the data were analyzed by a repeatedmeasurestest. results of repeated measures analysis showed that positive psychotherapy andmindfulness-based cognitive therapy intervention had a significant effect on emotionalmaturity, but based on the results of multivariate analysis, the average emotional stability,emotional regression, social maladjustment, personality disintegration, and lack ofindependence in the positive intervention group in the post-test and follow-up showed asignificant decrease compared to the experimental group of mindfulness-based cognitivetherapy with the control group and the effectiveness of the positivist intervention onemotional maturity was more than mindfulness-based cognitive therapy (p <0.01). therefore,it can be concluded that despite the effectiveness of both interventions, the positiveintervention was more effective in emotional development and emotional maturity than themindfulness-based cognitive-therapy in adolescent girls.