اثربخشی روان‌درمانی وجودی آنلاین بر نگرش به زندگی و آشفتگی‌های مرتبط با مرگ در بیماران بهبودیافتۀ کووید‌‌‌19

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان‌درمانی وجودی آنلاین بر نگرش به زندگی و آشفتگی‌های مرتبط با مرگ در بیماران بهبودیافتۀ کووید‌‌‌19 انجام پذیرفت. طرح پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه کنترل بود و جامعۀ آماری را تمام بیماران بهبودیافتۀ کووید‌‌‌19 شهر ارومیه در سال 1399 تشکیل می‌داد. حجم نمونۀ آماری 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) بود که به‌روش نمونه‌گیری دردَسترس گزینش و در دو گروه کنترل و آزمایش جای‌دهی شدند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی 10 جلسۀ 90دقیقه‌ای روان‌درمانی وجودی آنلاین دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای نداشتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های نگرش زندگی (ریکر، 1992)، افسردگی مرگ ( تمپلر و همکاران، 1990) و وسواس مرگ (عبدالخالق، 1998) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره استفاده شد. براساس نتایج، میانگین نگرش زندگی در گروه آزمایش، پس از مداخله در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری افزایش (p<0.001) و میانگین افسردگی مرگ و وسواس مرگ کاهش پیدا کرده است (p<0.001). بنابر نتایج، روان‌درمانی وجودی می‌تواند موجب بهبود نگرش به زندگی و کاهش میزان آشفتگی‌های مرتبط با مرگ در بیماران بهبودیافتۀ کووید‌‌19 شود.

Effectiveness of Online Existential Therapy on Attitude toward Life and Perplexities related to Death in Recovered Patients of Covid-19

The aim of this study was to evaluate the effectiveness of online existential psychotherapy on attitudes toward life and deathrelated Perplexities in in Recovered Patients of COVID19.  The research method was a quasiexperimental design with pretest, posttest and control groups. The statistical population in this study included all recovered patients of COVID19 in 2020 in Urmia, Iran. A sample of 30 people was selected by convenience sampling method and placed in experimental and control groups (N = 15 each). The experimental group received ten 90minute sessions of online existential group psychotherapy, whereas the control group received no intervention. The Life Attitude questionnaire (Reker, 1992), Death Depression Scale (Templer et al., 1990) and Death Obsession Scale (AbdelKhalek, 1998) were used for data collection. The collected data were analyzed using singlefactor analysis of covariance (ANCOVA). The results of this study showed that the mean of life attitude score in the experimental group significantly was increased after the existential psychotherapy intervention in comparison with the control group (P< 0/001) and the mean of death depression and death obsession were decreased (P< 0/001). Based on the results of the present study, it can be concluded that existential psychotherapy can improve attitudes toward life and reduce the degree of perplexities related to death in recovered patients of Covid 19.