اثربخشی فیلیال‌تراپی بر رفتارهای خموده در دانش‌آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص

کودکان با اختلال یادگیری خاص فعالیت فیزیکی پایین و رفتارهای خموده بالایی دارند. هدف پژوهش، بررسی اثربخشی فیلیال‌تراپی بر کاهش رفتارهای خمودۀ کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی (پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه پلاسیبو و کنترل) بود. جامعۀ آماری این پژوهش را 116 مادر کودکان 7 تا 11 با اختلال یادگیری خاص در شهرستان ملایر تشکیل دادند؛ از میان مادران، 95 مادر (91.90 درصد) رفتار خموده فرزند خود را بالاتر از نقطه برش (700 دقیقه یا 11 ساعت و 40 دقیقه در هفته؛ فیشر و همکاران، 2012) ارزیابی کرده بودند. از میان این مادران، 42 نفر به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش (12نفر)، پلاسیبو (12نفر) و کنترل (12نفر) جایگزین شدند. برای ارزیابی رفتارهای خموده از مقیاس صفحۀ نمایش هفتگی کودک (نگاه کردن به تلویزیون، تبلت و غیره) استفاده شد. در این پژوهش، فیلیال‌تراپی به صورت گروهی در ده جلسۀ دوساعته آموزش داده شد. گروه پلاسیبو به صورت هفتگی اطلاعاتی در زمینۀ اختلال یادگیری خاص را دریافت می‌کردند و در جلسات پرسش و پاسخ در این زمینه شرکت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج نشان داد که فیلیال‌تراپی در مقایسه با پلاسیبو و گروه کنترل بر کاهش رفتارهای خموده (در طول هفته و آخر هفته) تاثیر معنی‌دار داشته است. اما بین نمرات گروه پلاسیبو در پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌دار وجود نداشت. بر اساس یافته‌ها، فیلیال‌تراپی برای کاهش رفتارهای خموده در میان دانش‌آموزان به‌ویژه دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص پیشنهاد می‌شود.

The Effectiveness of Filial Therapy on Sedentary Behaviors in Children with Specific Learning Disorder

Children with special learning disorders (SLD) have low physical activity and high sedentary behaviors. The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of Filial Therapy on sedentary behaviors (SB) in children with SLD. The research method was semiexperimental (pretest, posttest, follow up with Placebo and control group). The statistical population of this study consisted of 116 mothers of SLD children aged 7 to 11 years in Malayer city. Among mothers, 95 mothers (91.90%) rated their child’s sedentary behavior above the cutoff point (700 minutes or 12 hours and 7 minutes per week, Fischer et al, 2012). Of these mothers, 42 were randomly assigned to the experimental (12), placebo (12) and control (12) groups. Child weekly screen time scale (watching TV, tablet and so on) was used to assess the SB. Group Filial Therapy in 10 twohour sessions was performed for the experimental group. The Placebo group received weekly information on SLD and participated in questionanswer sessions, and the control group received no training. The analysis of variance with repeated measure and Bonferroni posthoc test were used for analyzing the data. The results showed that the Filial Therapy had a significant effect on decreasing the SB (during the week and the weekend) compared to Placebo and the control group. But there was no significant difference between scores of the placebo group in posttest and followup compared to the control group. According to the results, Filial Therapy is recommended to reduce SB in students, especially students with SLD.