مدل‌یابی ساختاری سبک‌های حل مسئله و اضطراب کرونا در دانشجویان با تاکید بر نقش واسطه‌ای خودکارآمدی

پژوهش حاضر با هدف نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطۀ بین سبک‌های حل مسئله و اضطراب کرونا صورت پذیرفت. روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعۀ آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر بود که در سال تحصیلی 400-1399 مشغول به تحصیل بودند. 230 دانشجو به‌صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به پرسشنامه‌های اضطراب ویروس کرونا (علی‌پور و همکاران، 1398)، سبک‌های حل مسئله (کسیدی و لانگ، 1996) و خودکارآمدی عمومی (شرر و مادوکس، 1982) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها به‌روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم‌افزار آماری spss22 و amos24 انجام شد و برای بررسی نقش واسطه‌ای متغیرها از آزمون بوت‌استراپ استفاده شد. یافته‌ها نشان داد از بین مولفه‌های سبک‌های حل مسئلهْ درماندگی و مهارگری دارای اثر مثبت هستد و اعتماد، گرایش و خودکارآمدی بر اضطراب کرونا اثر منفی دارند (0.01>p). همچنین، درماندگی اثر منفی دارد و خلّاقیت و گرایش بر خودکارآمدی اثر مثبتی دارند (0.01>p). گرایش و خلّاقیت با واسطه‌گری خودکارآمدی می‌توانند از میزان اضطراب کرونا دانشجویان بکاهند و درماندگی با واسطه‌گری خودکارآمدی می‌تواند بر میزان اضطراب کرونا دانشجویان بیفزاید (0.01>p). یافته‌ها با نتایج پژوهش‌های مشابه قبلی هم‌خوانی داشت و گامی مهم برای تبیین عوامل موثر بر اضطراب کرونا بود و همچنین می‌تواند به‌عنوان الگویی مناسب برای طراحی برنامه‌های جامع پیشگیری از اضطراب کرونا محسوب شود.

Structural Modeling of Problem Solving Styles and Corona Anxiety in Students with an Emphasis on the Mediating Role of self-efficacy

The current research aim was purpose conducted the mediating role of selfefficacy in the relationship between problem solving styles and corona anxiety in a correlation design. The population of this study included all Undergraduate students Poldokhtar Higher Education Center who were studying in the academic year 20202021. 230 students participated in this study online and respond to Corona Disease Anxiety Scale (Alipour, Ghadami, Alipour and Abdollahzadeh, 2020), Problem Solving Style (Cassidy and long, 1996) and General SelfEfficacy (Sherer and Madox, 1982). Data analysis was performed using path analysis statistical method and by the SPSS22, and AMOS24 statistical softwares and bootstrapping method was used to examine the mediating role of the variables. The findings showed that among the components of problemsolving styles, helplessness and inhibition have a positive effect and trust, orientation and selfefficacy have a negative effect on corona anxiety (P <0.01). Helplessness has a negative effect and creativity and tendency have a positive effect on selfefficacy (P <0.01). Orientation and creativity through selfefficacy mediation can reduce students’ anxiety and helplessness through selfefficacy mediation can increase students’ anxiety (P <0.01). The findings are considered consistent with the results of similar previous studies and are an important step in explaining the factors affecting corona anxiety and also as a suitable model for designing comprehensive corona anxiety prevention programs.