ساختار عاملی و ویژگی های روانسجی پرسشنامة رشد روانشناسی دوسویگی در بین افراد متاهل

هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی و ساختار عاملی پرسشنامۀ تحول روان‌شناسی دوسویگی در بین افراد متاهل ساکن در شهرهای شیراز و کرمان است. بدین‌منظور، نمونه‌ایبا حجم 894 نفر از متاهلین (447 زوج) ساکن شهرهای شیراز و کرمان براساسِ شیوۀ نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامۀ تحول روان‌شناسی دوسویگی (جنرو و همکاران، 1992) و سازگاری زناشویی (اسپانیر، 1976) بود. روایی محتوایی را پنج متخصص روان‌شناسی تایید کردند و با تحلیل عوامل نیز تایید شد. مقادیر شاخص‌های تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که الگوی دو عاملی پرسشنامه با داده‌ها برازش قابل‌قبولی داشت. نتایج این مطالعه نشان داد روایی ملاکی آزمون (همبستگی با سازگاری زناشویی) 0.56 به دست آمد که معنادار بود ( 0.001>p). ضرایب همسانی درونی به‌روش آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه با مقدار 0.88 (خود‌‌دوسویگی، 0.89؛ دیگر‌‌دوسویگی، 0.90)، برای مردان 0.87 و برای زنان 0.89 بود. درمجموع، به نظر می‌رسد این پرسشنامه از قابلیت‌های لازم برای سنجش سازۀ دوسویگی در بین زوجین ایرانی برخوردار است و می‌توان از آن برای مقاصد مشاوره‌ای و پژوهشی درزمینۀ مسائل زناشویی و روابط بین‌فردی نزدیک استفاده کرد.

The Psychometric Properties of Mutual Psychological Development Questionnaire (MPDQ) in Married People

The purpose of this study was to investigate psychometric properties and the factor structure of the Mutual Psychological Development Questionnaire among married people living in Shiraz and Kerman. For this purpose, a sample of 894 married people (447 couples) living in Shiraz and Kerman cities was selected on a multistage cluster sampling method. The tools of this research had included the Mutual Psychological Development Questionnaire (MPDQ) (Genera et al., 1992), and Marital Adjustment (Spanier, 1976). Content validity was confirmed by five psychologists and consultants and confirmed by factor analysis. The results of the confirmatory factor analyses demonstrated a good fit of the MPDQ twofactor model. The results showed that the criterion validity of the test (correlation with marital adjustment) was significant (r= 0.56; p <0.001). Internal consistency with Cronbach’s alpha coefficients for the entire questionnaire was 0.88 (selfmutuality 0.89, othermutuality, 0.90) for men was 0.87 and for women was 0.89. Overall, this questionnaire seems that the scale has the capabilities required for structural assessment of mutuality among Iran’s couples and can be used for purposes of consultation and research in the field of marital issues and close interpersonal relationships.