روابط ساختاری ویژگی‌های شخصیتی و رضایت از زندگی: نقش میانجی هدف‌های زندگی و عاطفۀ مثبت و منفی

هدف این مطالعه، بررسی روابط ساختاری ویژگی‌های شخصیتی و رضایت از زندگی با نقش میانجی عاطفۀ مثبت و منفی و هدف‌های زندگی بود. جامعۀ آماری این پژوهش را همۀ افراد بزرگسال منطقۀ 6 شهر تهران در سال 1395تشکیل می‌دهند. شرکت‌کنندگان شامل 400 نفر (241 زن و 156 مرد) بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. همۀ آنها پرسشنامه‌های عاطفۀ مثبت و منفی، رضایت از زندگی، پرسشنامۀ پنج عامل بزرگ شخصیت و هدف‌های زندگی را تکمیل کردند. مدل فرضی با تحلیل مسیرْ آزمون شد. یافته‌ها نشان داد توافق‌پذیری، تجربه‌گرایی، برون‌گرایی و وجدان‌گرایی رابطۀ مثبت و معناداری با هدف‌های درونی و عاطفۀ مثبت داشتند. درواقع هدف‌های درونی و عاطفۀ مثبت در رابطۀ میان این متغیرها با رضایت از زندگی نقش میانجی داشتند و بر آن اثر مستقیم می‌گذاشتند؛ اما عواطف منفی و هدف‌های بیرونی نقش میانجی نداشتند و بر رضایت از زندگی اثر مستقیم نداشتند. همچنین، از بین ویژگی‌های شخصیتیْ برون‌گرایی و روان‌رنجوری بر رضایت از زندگی اثر مستقیم داشتند. روان‌رنجوری بر رضایت از زندگی اثر غیرمستقیم نداشت. 21درصد واریانس رضایت از زندگی توسط مدل پیش‌بینی می‌شد؛ درنتیجه می‌توان گفت توجه به هدف‌های درونی و عاطفۀ مثبت در رابطۀ میان ویژگی‌های شخصیتی با رضایت از زندگی بسیار مهم است.