تاثیر آموزش راهبردهای خودگردانی بر کارآمدی پردازش و عملکرد حافظۀ فعال در دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطه‌

نقش بسیار مهم حافظۀ فعال در فعالیت‌های روزمرۀ زندگی و تحصیلی انسان‌ها، پژوهشگران را بر آن داشته تا روش‌هایی را برای بهبود عملکرد آن طراحی کنند. هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش راهبردهای خودگردانی بر کارآمدی پردازش و عملکرد حافظۀ ‌فعال دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطۀ دوم است. طرح این پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری شامل تمامیِ دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطۀ دوم شهر یاسوج در سال تحصیلی 95-96 است که تعداد 30 نفر به‌روشِ نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه، گمارده شدند. ابزار پژوهش نرم‌‌افزار شاخص پردازش اطلاعات و نرم‌افزار اِن‌بک است. پس از انجام پیش‌آزمون، آزمودنی‌های گروه آزمایش به‌مدتِ 12 جلسه تحت آموزش راهبردهای خودگردانی مبتنی‌بر مدل پنتریچ قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. مجدداً دو گروه با پس‌آزمون ارزیابی شدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل مانکوا انجام شد. نتایج نشان داد نمرات پس‌آزمون کارآمدی پردازش و حافظۀ فعال در دو گروهْ تفاوت معنادار دارد؛ بدین معنی که کارآمدی پردازش و عملکرد حافظۀ ‌فعال گروه آزمایش بعد از آموزش راهبردهای خودگردانی افزایش یافته است. بنابر نتایج به‌دست‌آمده از مطالعۀ حاضر، می‌توان نتیجه گرفت آموزش راهبردهای خودگردانی می‌تواند باعث افزایش کارآمدی پردازش و عملکرد حافظۀ فعال دانش‌آموزان شود.