اثربخشی آموزش زوج‌ها مبتنی بر الگوی زوج درمانی شخصیتی سیستمی بر سازگاری زناشویی ‏

هدف این پژوهش، تدوین الگوی زوج‌درمانی شخصیتی سیستمی و بررسی اثربخشی این الگو بر سازگاری زناشویی زوج‌های شهرستان شهرضا بود. این پژوهش به شیوه کمی انجام گرفت و در آن از روش پژوهش نیمه‌تجربی و از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. اعضای گروه آزمایش و کنترل قبل از شروع جلسات پیش‌آزمون را تکمیل کردند. سپس زوج‌های گروه آزمایش در جلسات مداخله‌ای مبتنی بر رویکرد سیستمی شخصیتی (شامل 9 جلسه زوج‌درمانی سیستمی و 9 جلسه زوج‌درمانی شخصیتی) شرکت کردند. در پایان نیز هردو گروه به پس‌آزمون پاسخ دادند. داده‌های به‌دست‌آمده برای بررسی میزان تاثیر الگوی زوج‌درمانی با نرم‌افزار spss16 تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره بین افراد گروه آزمایش و گواه در متغیر وابسته یعنی سازگاری زناشویی و ابعاد آن (توافق،  ابراز محبت،  هم‌بستگی و رضایت) تفاوت معناداری را نشان دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، اثربخشی الگوی زوج‌درمانی شخصیتی سیستمی بر سازگاری زناشویی و تمام ابعاد آن (توافق،  ابراز محبت،  هم‌بستگی و رضایت) تایید شد.

The effect of couple training based on personalitysystemic couple ‎therapy ‎model on marital adjustment

The purpose of this study was to determine the effect of training based on personality–systemic couple therapy model on marital adjustment of referred couples to counseling centers in Shahreza. This study consisted of two parts, part one was qualitative and the second was quantitative. In the first part texts and refrenses related to systemic material and Cattel`s personality approches in order to get an integrated personalitysystemic couple therapy model. And on second part the research method was quasiexperiment with pretestposttest design with control group. Statistical population were the young couples who referred to counseling centers by themselves.Therefore 40 persons (20 couples) (20 persons in training group and 20 persons in control group), were selected using accessible sampling and were randomly assigned to the training and control groups. The members of control and experiment group were matched according to the marital adjustment test score, level of education, number of children, duration of marriage and male income.  The assessment instrument was Marital Adjustment Questionnaire (Spinner, 1976) that was performed as pretest. Then the experimental group received 18 sessions of training that consisted of 9 sessions of systemic couple therapy and 9 sessions of personality couple therapy. At the end of training subjects in both groups were tested with Spinner`s scale again.The results of multivariate analysis of variance showed the difference between marital adjustment score and its components (reciprocal satisfaction, reciprocal agreement, reciprocal correlation and affective expression) in pretest and posttest in experimental group and marital adjustment score in posttest between experimental and contorol group. The results showed that personality–systemic couple therapy model training was effective in the amount of marital adjustment and its components. So the interventional model used in this study can be used in counseling centers to improve marital adjustment.