نقش دارالسّلطنه تبریز در ایجاد و گسترش رویکرد وقوعی به شعر

مکتب وقوع به لحاظ تحولات سیاسی ـ اجتماعی در پیوند با دو دوره تیموریـ به‌خصوص در نیمه دوم قرن نهم ـ و دوره صفوی است. این سبک از اوایل قرن دهم آغاز شد و در اواسط همان قرن رشد کرد و تا ربع اوّل قرن یازدهم ادامه یافت. درخصوص اشعار مکتب وقوع و تحلیل محتوای آن مباحثی پراکنده گفته شده است، امّا درمورد خاستگاه جغرافیایی آن، تاجایی‌که مولّفان جستجو کرده‌اند، هیچ بحث جدّیی مطرح نشده است. نویسندگان در این مقاله کوشیده‌‌اند با توجّه به حضور پیشاهنگان مکتب وقوع در آذربایجان و متعاقباً تحوّل در عرصه نقّاشی مکتب تبریز، به نقش دارالسّلطنه تبریز در پذیرش و بالندگی نگاه‌های آفاقی در عرصه هنر و ادبیّات بپردازند.