تجلّی عنصر گفت و گو در زیباسازی سوگ‌ سرودۀ عاشورایی (مناظرۀ کعبه و کربلا) از غلامرضا سازگار

عنصر گفت‌ و ‌گو به عنوان یک اهرم در تبیین پیرنگ و درون ‌مایۀ کلام موثّر است و بستری برای خلق واقعیّت‌ها و برجسته‌سازی شخصیت‌های اثر می‌باشد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و استشهادی به بررسی این مولّفه در سوگ‌سرودۀ عاشورایی(مناظره دو حرم مقدّس مکه و کربلا) غلامرضا سازگار می‌پردازد. واژه‌ها، ترکیبات و لحن ادای کلمات در خلال سخنان دو حرم، حوادث و رویدادهای دو سرزمین را در محور افقی کلام ترسیم می‌کنند اما گفته‌های حرم کربلا با معرفی شخصیّت‌ها به ماهیّت و دورنمای درون‌مایۀ حادثۀ عاشورا تاکید دارد. سرشت معنایی مضمون و محتوای شعر با کمک مناظره یا گفت‌و‌گوی دوسویه به عنوان عنصر اساسی و یاریگری صنایع بدیعی، چهارچوب نظام‌مند کلام را در محور عمودی، به سوی هدفی معیّن(شناحت فلسفۀ عاشورا) به پیش می‌برد و سه عامل اصلی گفت‌و‌گو، (متکلّم، مخاطب و پیام)، در شعاعی دایره‌وار به سمت افق فلسفۀ عاشورا هدایت می‌شوند. شاعر با به کارگیری صحیح این عنصر، بار ساخت و پرداخت درون‌مایۀ رویدادها را بر دوش این ابزار می‌اندازد تا بدین‌وسیله از متن خارج شود و آن را در اختیار خواننده قرار دهد. در نهایت، بلاغت گفت‌و‌گوی دو حرم با ارتقاء ضلع زبانی و ساختاری شعر به اقتضای بافت حاکم، در جهت تبلور لایه‌های پنهانی حادثۀ کربلا گام برمی‌دارند.

manifestation element of dialogue in the beautification of the ashurai mourning song (battle of the kaaba and karbala) by gholamreza sazegar

the dialogue element is effective as a lever in explaining the content and content of the speech and is a platform for creating realities and highlighting the characters of the work. this research examines this element in the ashurai dirge (controversy between the two holy shrines of makkah and karbala) by gholamreza moghar with a descriptive-analytical and testimonial method. the words, combinations and tone of the words during the speeches of the two shrines depict the incidents and events of the two lands in the horizontal axis of the word, but the words of the shrine of karbala emphasize the nature and perspective of the ashura incident by introducing the characters. the semantic nature of the theme and the content of the poem with the help of debate or two-way dialogue as the basic element and help of innovative crafts, moves the systematic framework of speech in the vertical axis towards a specific goal (knowledge of the philosophy of ashura) and the three main agents of the dialogue (the speaker, audience and message), are directed in a circular radius towards the horizon of ashura philosophy. by using this element correctly, the poet puts the burden of creating and paying attention to the content of the events on the shoulders of this tool so that it can be removed from the text and made available to the reader. finally, the rhetoric of the dialogue between the two shrines, by enhancing the linguistic and structural side of the poem as required by the prevailing context, takes a step towards crystallizing the hidden layers of the karbala incident.