ویژگی‌های تکنورئالیسمی در رمانِ این وبلاگ واگذر می‌شود

مقالۀ حاضر به بررسی ژانر تکنورئالیسم (رئالیسم مبتنی بر تکنولوژی) و کاربرد آن در ادبیّات کودک می‌پردازد. نویسنده ضمن معرّفی ویژگی های این نوع ادبی و تمرکز بر موضوعاتی نظیر «خود واقعی»، «خود مجازی»، «هویّت سیّال» درپی پاسخ به این پرسش است که ویژگی‌ های رمان های تکنورئالیسمی چیست و چه تاثیری می‌ تواند در بالندگی و رشد فردی و اجتماعی نوجوانان ایفا کند؟ بدین منظور، رمان این وبلاگ واگذر می ‌شود (1391)، اثر فرهاد حسن‌زاده، نویسندۀ برجستۀ ادبیّات کودک و نوجوان معاصر، بررسی می ‌شود تا با تمرکز بر ویژگی ‌های زبان‌شناختی و روایی آن، به چگونگی تقلید این آثار از رسانه ‌های اجتماعی برخط نظیر وبلاگ ‌ها بپردازد. در این پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ‌ای است، چنین استدلال می ‌شود که این نوع آثار با نوآوری ‌هایی نظیر «روایت ازهم گسیخته»، «چندکانونگی»، «اختلاط ژانری» و «نوآوری ‌های زبانی» می ‌کوشند تا بازتعریف جدیدی از مقولۀ هویّت و فرهنگ، به‌ویژه پس از تسلّط تکنولوژی بر زندگی روزمرّه در دهه ‌های اخیر به دست دهند. به نظر می‌رسد این آثار با ایجاد تغییر در گفتمان ایدئولوژیک مرسوم در تلاش‌اند فضای مجازی را بیش از پیش مکمّل زندگی نوجوانان ترسیم کنند تا تهدیدی بزرگ علیه آن و افزون بر آن، افق جدیدی در فراسوی بازتعریف هویّت فردی و هم‌گرایی فرهنگی، که تحت اصل فردیّت گفتمان انسان‌گرای لیبرال به حاشیه رانده شده بود، بگشایند.

a study of technorealism in this weblog will be transferred

due to the dominance of cyber space on the world, it is obvious that people’s daily lives, especially young adults’, have been affected so much by this space. the same is true about art and literature as true mirrors to life. therefore, this article focuses on the notion of ‘technorealism’ in this weblog will be transferred (2012), the acclaimed work of contemporary iranian writer, farhad hasanzade, through a posthumanist perspective. using ideas of falnagan and others, the writer tries to elaborate on notions of technorealism which has recently become popular in young adult literature.  to this end, the notions of “physical self” and “digital self” are discussed while it foregrounds the fluidity of identity as a major feature of posthuman literature. it is argued that technorealist literature makes attempt to imitate cyber space and realize its features in printed books. adopting a polyphonic multiperspectivism while introducing linguistic innovations, this new genre tries to provide a positive perspective towards the cyber space, despite its all possible threats. it also tries to replace the grand narratives of liberal humanism –such as individualism and essential identity—with ‘collectivism’ and fluid identity which can be deployed as great guards against binaryorient system of liberal humanism.