نقد و تحلیل محتوایی مقالات مجله ادب فارسی دانشگاه تهران از منظر علم‌سنجی

امروزه واژۀ تولید علم در ادبیّات کشور ما جایگاه خاصّی پیدا کرده و ذهن مسئولان و برنامه‌ریزان امور علمی و پژوهشی را به خود معطوف داشته است. یکی از این بخش‌ها که شایسته است موردبررسی موشکافانه قرارگیرد، تولید مقالات علمی– پژوهشی در مجلّات معتبر علمی است. بدین منظور، مقالۀ حاضر به تجزیه و تحلیل داده‌های آماری برگرفته از وبگاه مجله ادب فارسی دانشگاه تهران با هدف بررسی آماری و تحلیلی تعداد نویسندگان مقالات، مدارک نویسندگان، مراکز و موسّسات فعّال در مجلّه، میزان همکاری بین نویسندگان و ...، در مجلۀ مذکور پرداخته است. در این میان نتایج زیر به دست آمده است: 60 مقاله به‌صورت انفرادی و 97 مقاله نیز به‌صورت مشترک نگاشته شده است که 63 مقاله از مقالات مشترک به‌صورت هم‌دانشگاهی و 34 مقاله به‌صورت غیرهم‌دانشگاهی بوده است. علی‌محمد موذنی و 7 نویسنده دیگر با 4 مقاله پرتولیدترین نویسندگان بوده‌اند. تحلیل متون، ادبیّات داستانی و عرفان و تصوّف بخش اعظمی از موضوع مقالات را به خود اختصاص داده است. 28 مقاله را اعضای هیئت تحریریه نگاشته شده که میانگین 10.40 را شامل می‌شود که مقبول است. در مجموع به 4039 منبع استناد شده که میانگین مورداستفاده برای هر مقاله 25.72 درصد است که میانگین مقبولی است؛ نیز میانگین سال انتشار 2274 منبع، یعنی 56.30 درصد از آنها بیشتر از 14 سال است. دانشگاه تهران و خوارزمی با 115 نویسنده، مجموعاً 42.75 درصد تعداد کل نویسندگان را به خود اختصاص داده‌اند که از نقاط ضعف مجلّه به شمارمی آید. سه نفر از هیئت تحریریه جزو پرتولیدترین نویسندگان هستند.