نقش دینداری والدین بر تاب‌آوری و سلامت روان دانشجویان: نقش واسطه‌ای عقلانیت دینی

هدف: هدف محققان در این پژوهش، بررسی نقش واسطه‌ای عقلانیت دینی بین رابطۀ دینداری والدین با تاب‌آوری و سلامت روان دانشجویان بود. روش: روش پژوهش، همبستگی و جامعۀ آماری آن، شامل دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا و والدینشان بوده که نمونه‌ای به تعداد 308 نفر دانشجو و پدر و مادر آنها به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. دانشجویان به پرسشنامه‌های عقلانیت دینی میردریکوندی، سلامت روان گلدبرگ و تاب‌آوری کانر دیویدسون و والدین آنان به پرسشنامۀ دینداری خدایاری‌فرد پاسخ دادند. پایایی پرسشنامه‌ها از روش آلفای کرونباخ و روایی آنها به کمک نظر متخصصان و اساتید روان‌شناسی در حد مطلوب گزارش شده است. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از تحلیل مسیر که توسط نرم‌افزار لیزرل 8.7 انجام شد، نشان داد که مدل مدّ نظر، برازش بسیار خوبی دارد و اثر مستقیم دینداری والدین بر عقلانیت دینی دانشجویان و عقلانیت دینی دانشجویان بر تاب‌آوری و سلامت روان آنها معنادار است. همچنین اثر غیر مستقیم دینداری مادر بر سلامت روان و تاب‌آوری نیز معنادار به دست آمد که این اثر غیر مستقیم در پدر، غیر معنادار است. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بود که عقلانیت دینی واسطه‌ای مناسب بین دینداری والدین، به ویژه دینداری مادر، با تاب‌آوری و سلامت روان دانشجویان محسوب می‌شود؛ به این معنا که به میزانی که والدین از دینداری بالاتری برخوردار باشند، عقلانیت دینی فرزندانشان افزایش می‌یابد و این موجب افزایش تاب‌آوری و سلامت روان در میان آنان می‌شود.