شناسایی استانداردها و مولفه‌های اخلاقِ حرفه‌ای تدریس استادانِ دروس معارفِ اسلامی

هدفِ پژوهش، ارائۀ چارچوبی مفهومی از اخلاق حرفه‌ای تدریس برای استادانِ دروس معارفِ اسلامی برای اثربخش‌ترسازی عملکرد آنان نسبت به تربیت دینی صحیحِ دانشجویان بود. روش: روش پژوهش از نوع روش آمیختۀ اکتشافی متوالی بود. در بخش کیفی از روش تحلیلی استنتاجی و در بخش کمّی از پیمایشِ پرسشنامه‌ای و انجام آزمون های آماری استفاده شد. جامعۀ آماری اول، کلیۀ منابع مرتبط با اخلاق حرفه‌ای تدریس و جامعۀ دوم، استادان معارفِ اسلامی و دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکدۀ علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 93-1392 بود. در جامعۀ دوم، 52 نفر با روش نمونه‌گیریِ هدفمند به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. مراحل گردآوری داده‌ها عبارت بود از: بررسی و شناسایی منابع مرتبط با موضوع، شناسایی و استخراج استانداردهای اخلاقِ حرفه‌ای تدریس برای استادن معارف اسلامی، تلفیق و ادغام موارد مشابه در قالب مولفۀ کلی و اعتباریابی، مقایسۀ دیدگاه استادان و دانشجویان دربارۀ خرده ‌مولفه‌های اخلاقِ حرفه‌ای تدریس برای استادان معارف اسلامی. یافته‌ها: ارائۀ چارچوب مفهومی اخلاق حرفه‌ای تدریس شش‌ خوشه‌ای کلّی که عبارتند از: اخلاق بین فردی (ارتباطات) و شایستگی‌های علمی تخصصی، شخصیتی رفتاری، اعتقادی ارزشی، ادراکی و روانی اجتماعی و ارائۀ چارچوب مفهومی اخلاق حرفه‌ای تدریسِ استادان معارفِ اسلامی. نتیجه‌گیری: تدریس دروس دینی مستلزم رعایت اصول و ملاحظات اخلاقی استادانِ این دروس از دیدگاه استادان و دانشجویان است تا بتوان با در نظر گرفتن آنها در مسیر تحقق تربیت دینی دانشجویان گام برداشت. لذا توجه به چارچوبِ مفهومیِ اخلاق حرفه‌ای تدریس برای استادان معارفِ اسلامی پیشنهاد می‌شود.