تحلیل رابطۀ بین مهارت زندگی و مسئولیت‌پذیری دانشجویان دانشگاه کاشان

هدف: هدف تحقیق حاضر، تحلیل رابطۀ بین مهارت‌های زندگی با میزان مسئولیت‌پذیری دانشجویان دانشگاه بود. روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا، توصیفی همبستگی بوده، جامعۀ آماری آن، کلیۀ‌ دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 94 1393 شامل 7132 نفر بود که با استفاده از فرمول حجم نمونۀ کوکران و به روش تصادفی طبقه‌ای، 237 نفر به دست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات تحقیق، دو پرسشنامۀ استاندارد «مهارت زندگی» و پرسشنامۀ استاندارد «مسئولیت‌پذیری» بر اساس مقیاس پنج درجه‌ای لیکرت در شش مولفه بود که روایی هر دو به صورت محتوایی توسط کارشناسان، تایید و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای مهارت زندگی، 86/0و مسئولیت‌پذیری، 91/0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون تی) با استفاده از نرم‌افزار آماری اس.پی.اس.اس. انجام گرفت. یافته‌ها: میانگین هر یک از مولفه‌های مهارت زندگی و مسئولیت‌پذیری در دانشجویان، بالاتر از حد متوسط بود. بین مهارت زندگی و مولفه‌های مسئولیت‌پذیری رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد. ضریب رگرسیون نشان داد مهارت زندگی قابلیت پیش‌بینی مسئولیت‌پذیری دانشجویان را دارد. همچنین بین مهارت‌های زندگی و مسئولیت‌پذیری دانشجویان، بر حسب جنسیت و مقطع تحصیلی تفاوت معنادار وجود ندارد؛ اما این تفاوت بر حسب رشتۀ تحصیلی و سال ورود معنادار است. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت زندگی، فرد را قادر می‌سازد مسئولیت‌های نقش فردی و اجتماعی خود را بپذیرد و نیازها، انتظارات و مسائل روزانه را به شکل اثربخشی پاسخ دهد.