پیش‌بینی گرایش به خودکشی دانشجویان بر پایه دینداری، حمایت اجتماعی، جوّ خانوادگی و افسردگی

هدف: هدف از این پژوهش، بررسی نقش پیش‌بینی‌کنندگی سازه‌های روان‌شناختی دینداری، حمایت اجتماعی، جوّ خانوادگی و افسردگی با میزان افکار خودکشی دانشجویان بوده است. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش پیمایشی بود که در آن 1067 دانشجوی مشغول به تحصیل دانشگاه علوم پزشکی لرستان به مقیاس افکار خودکشی(اس.آی.اس)، پرسشنامه‌های دینداری آرین، حمایت اجتماعی زیمت و فارلی، جوّ خانواده رادولف موس و پرینس موس و پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته‌ها: سازه‌های دینداری، حمایت اجتماعی، جوّ خانوادگی و افسردگی، توانستند 54 درصد از تغییرات افکار خودکشی دانشجویان را تبیین کنند. جوّ خانواده بیشترین مقدار رابطه و قدرت پیش‌بینی‌کنندگی را در مورد افکار خودکشی داشت. نتیجه‌گیری: خودکشی و عوامل مستعدکننده آن در کشورهای مختلف، به دلیل وجود تفاوتهای اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی متفاوت است و پیشگیری از رفتار خودکشی و کنترل عوامل مستعدکننده آن نیاز به برنامه‌ای جامع و چندبخشی در سطح جامعه دارد و تنها محدود به مداخله در بخشهای پزشکی یا روان‌پزشکی نیست. نتایج این تحقیق می‌تواند به یافتن زمینه‌های وقوع خودکشی در میان دانشجویان کمک و راهکارهایی را برای پیشگیری و کاهش نرخ خودکشی در کشور پیشنهاد کند.