بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و میزان گرایش به اعتیاد

چکیدههدف : هدف این پژوهش، بررسی رابطه عمل به باورهای مذهبی با میزان گرایش به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران است. روش : روش تحقیق توصیفی ـ پیمایشی بوده است (survey). روش نمونه‏گیری با توجه به جدول مورگان، غیر تصادفی در دسترس می‌باشد که تعداد 150 نفر از دانشجویان پسر مورد پژوهش قرار گرفته‌اند. به منظور جمع‏آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه 65 سوالی عمل به باورهای مذهبی گلزاری(1387) در چهار حوزه عمل به واجبات، مستحبات، فعالیتهای مذهبی(عضویت در گروههای مذهبی) و در نظر گرفتن مذهب در تصمیم‌گیری‌ها و انتخابهای زندگی، و پرسشنامه 89 سوالی گرایش به مصرف مواد که از سه خرده‌مقیاس(آمادگی اعتیاد، اعتراف به اعتیاد و الکلیسم) تشکیل شده است، استفاده شد و داده‌های پژوهش با استفاده از روش آمار توصیفی(فراوانی، میانگین و... و همبستگی پیرسون) گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بین میزان عمل به باورهای مذهبی و میزان گرایش به اعتیاد، رابطه معکوس معنادار وجود دارد. همچنین بین اعتقادات دینی و اعتراف به اعتیاد، آمادگی به اعتیاد و الکلیسم، رابطه معکوس معنادار برقرار است. نتیجه‌گیری: چنانچه فرد دارای سطح دینداری افزون‌تری باشد، معنایی که به خود و جهان اطرافش می‌دهد، توام با احساس ارزشمندی و هدفمندی است. از این رو، احتمال کمتری دارد که به اقداماتی نظیر مصرف مواد دست زند که به احساس ارزشمند بودنش آسیب برساند یا مانع رسیدن به اهدافش شود.