مطالعۀ تحلیلی عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار (با رهیافت گذران اوقات فراغت ورزشی)

هدف: هدف پژوهش حاضر، مطالعۀ تحلیلی عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش: جامعۀ آماری پژوهش شامل دو گروه ورزشکاران نخبۀ استان و دانشجویان دانشگاه شهر مشهد بود که با توجه به نامشخص بودن تعداد دقیق افراد، حجم نمونه به استناد 5 تا 10 برابری تعداد سوالات پرسشنامۀ پژوهش 274 نفر انتخاب شد. در این پژوهش از پرسشنامۀ محقق‌ساختۀ عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج استفاده شد. برای تایید روایی محتوای ابزار، از نظر خبرگان و برای تایید روایی سازه، از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ، 0.82 به دست آمد که نشان از پایایی قابل‌قبول ابزار پژوهش دارد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین عوامل عاطفی، اقتصادی، فردی، اجتماعی، فرهنگی و سازمانی موثر بر ازدواج در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار وجود ندارد(0.05≥p)، اما بین عوامل انگیزۀ ورزشی و عملکرد ورزشی در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد(0.05≤p). همچنین مهم‌ترین اولویت مولفه‌های عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج در گروه ورزشکار، مربوط به مولفۀ «انگیزۀ ورزشی» و مهم‌ترین اولویت مولفه‌های عوامل موثر بر نگرش نسبت به ازدواج در گروه غیر ورزشکار، مربوط به مولفۀ «عاطفی» است. نتیجه‌گیری: با توجه به وجود تفاوت در انگیزۀ ورزشی و عملکرد ورزشی، توجه به موضوع ازدواج در بین ورزشکاران به دلیل نقش مهمی که در تضمین پویایی و کارامدی جامعۀ ورزشکاران می‌تواند ایفا ‌کند، ضروری به نظر می‌رسد.