بررسی ریشه شناختی چند اصطلاح مرتبط با پزشکی و بیماری در ایران باستان

اوستا، که نترین متن مکتوب ی هجای مانده از مجموعه زبانهای ایرانی باستانب هشمار م یرود که شامل مجموعه ای با هزاران واژه و اصطلاحات در زمینه آیینو فرهنگ ایرانیان باستان است. با توجه به آنچه از «اوستا » بر جای مانده است وگزارش های مربوط به مندرجات بیست و یک نسک اوستای دوره ساسانی و نیزگواه یهای موجود در کتاب های دیگر، مشخص می گردد که این زبان کهن، ازمنظر علمی نیز در دنیای باستان درخور توجه بوده است. وجود لغاتی در زمین ههایتخصصی علوم قدیم از جمله: نجوم، پزشکی، حقوق، اقتصاد و نظایر این ها نشاندهنده برخورداری زبان اوستایی از توانایی ها و ویژگ یهای یک زبان علمی است.این اثر کهن علاوه بر اینکه روایتگر بنیانهای اعتقادی دوران باستان است، بازماندهفرهنگی که نتر است که با فرهنگ اقوام هند و اروپای باستان ریش ههای مشترکیدارد. هدف از این پژوهش آشنایی با ریشه شناسی چند واژه و اصطلاح پزشکیاست که در متن های اوستا و زبان های ایرانی باستان به کار رفته اند. در بررسیحاضر نخست چند واژه و اصطلاح پزشکی و نیز نام چند بیماری گوناگون ازکتاب اوستا راکه پزشکان و دوستداران این دانش بیشتر با آن ها در ارتباطند،برگزیده شده و نیز بند هایی از متن اوستا را که این واژه ها در آن به کار رفته باذکر نام متن و شماره بند، وهم چنین ترجمه آن آورده شده است. ریشه واژ ههایبرگزیده را در زبان های اوستایی، سانسکریت، لاتین، هندواروپایی و غیره ازنظر اشتقاقی بررسی گردیده و ترجمه آن ها در زبان های نامبرده، ارایه داده شدهاست. با توجه به اینکه تا کنون پژوهشی در این زمینه انجام نگرفته است، شناختاین واژه ها و بررسی ریش هشناختی آن ها، می تواند در آشنایی بیشتر پژوهشگرانبا واژ ههای اصیل ایرانی در زمین ههای علمی دوران ایران باستان از جمله دانشپزشکی و علوم مرتبط مفید واقع گردد.ت.