بَرش و الماس نویافت ههایی در باب طب کهن بر اساس سرود ههای شاعران سبک هندی

تمام ارز شهای متون ادبی را نباید در جنبه های هنری آن سراغ کرد و چهبسا متون ادبی کم مرتبه ای که از فواید متعدد و متنوعی در حوزه مسایل مختلفعلمی،تاریخی، اجتماعی و فرهنگی برخوردارند. اگرچند از نگاه های شاعرانه درطرح این مباحث نمی توان غافل بود، نیز باید دانست که الزاماً تمام شاعران درکو دریافت درستی از اصل علمی بسیاری از این قضایا نداشته اند و ندارند؛ با ای نحالسرود ههای ایشان گاه تنها و مه مترین ماخذ این چنین آگاه یهایی می تواند بود.گواه و شاهد این ادعا، بیان فواید طبی الماس و بَرش مندرج در متون ادبی و غیرطبی است. منابع پزشکی و دارویی در باب این هر دو عموماً یا خاموشی گزیده اندو یا قصور ورزیده اند. این در حالی است که شاعران این مطالب را در لفافه شعریدرپیچیده اند؛ چنان که برای فهم آن مطالب باید از سد چندین هنرسازه و لای ههایمبهم سخنوری گذشت.هم از این روی در این مقاله نویسنده تمام تلاش خود را بهکار بسته است تا با تکیه بر آثار منثور ادبی و تاریخی و منابع علمی اصیل و شناختوجوه بلاغی و سنت های ادبی به درک این نکات باریک نایل گردد