پیش بینی تغییرات خلاقیت بر اساس ابعاد آلکسی تایمیا

زمینه: یکی از اساسی ترین عناصر پیشرفت بشری خلاقیت می باشد که عوامل گوناگونی موجب افزایش و همچنین موجب کاهش میزان خلاقیت می شوند که بر اساس پیشینه موجود، یکی از این عوامل آلکسی تایمیا می باشد. هدف: نوع ارتباط و تاثیر آلکسی تایمیا بر میزان خلاقیت در پژوهش های داخلی موجب ارزیابی قرار نگرفته است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر پیش بینی خلاقیت بر اساس مولفه‌های آلکسی تایمیا در میان دانشجویان دانشگاه تبریز می باشد. روش: به منظور دست‌یابی به هدف پژوهش، از میان دانشجویان دانشگاه تبریز، تعداد 211 دانشجو به عنوان آزمودنی با روش نمونه گیری تصادفی- نسبتی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه خلاقیت عابدی و مقیاس آلکسی تایمیای تورنتو (tas-20) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 18، تجزیه و تحلیل شد و از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج، خلاقیت به طور معکوس با مولفه‌های آلکسی تایمیا رابطه دارد. همین طور مولفه‌های دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات، تفکر برون مدار آلکسی‌تایمیا به طور معنی دار قادر به پیش بینی خلاقیت می باشند. در این میان فقط ضریب بتای خرده مولفه ناتوانی در تشخیص احساسات به طور معنی دار قادر به تبیین خلاقیت بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشانگر ارتباط معکوس خلاقیت با ابعاد آلکسی تایمیا بود، بنابراین می توان برنامه هایی طراحی کرد که در آن با افزایش میزان خلاقیت افراد، مولفه های آلکسی‌تایمیا را به کم‌ترین مقدار رساند.