ارائه مدل ارتقای خلاقیت دانش آموزان با تاکید بر رویکرد یادگیری معکوس

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل ارتقای خلاقیت دانش آموزان با تاکید بر رویکرد یادگیری معکوس بوده است. روش پژوهش ترکیبی از نوع آمیخته اکتشافی (کیفی- کمی) بود. شرکت کنندگان بخش کیفی خبرگان دانشگاهی رشته مدیریت آموزشی و خبرگان آموزش وپرورش با سابقه مدیریت و سیاست گذاری بودند، که براساس قاعده اشباع نظری و به صورت نمونه گیری هدفمند تعداد 10 نفر تعیین شد. در بخش کمی جامعه آماری شامل مدیران و معلمان مدارس استان تهران به تعداد 1929نفر بودند. که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برحسب منطقه آموزشی تعداد 303 نفر به عنوان نمونه تعیین شد. روش جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای، و ابزار اندازه گیری بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. ضریب پایایی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. تجزیه وتحلیل دادهها در بخش کیفی از رویکرد تحلیل مضمون و در بخش کمی از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری از نرم‌افزارهای spss و lisrel استفاده شده‌ است. یافته ها نشان داد 82 درصد مدل ارتقای خلاقیت دانش آموزان با تاکید بر رویکرد یادگیری معکوس به ابعادی شامل چهار تم اصلی بشرح: 1. عوامل فردی، 2. عوامل محیطی 3. عوامل نهادی، 4. عوامل سازمانی و چهار تم فرعی بشرح: 1. جذب دانش آموزان، 2. توسعه یادگیری معکوس،3. استقرار یادگیری معکوس، 4. ارزیابی عملکرد یادگیری معکوس، می باشد، وابسته است. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد شد سازمان آموزش وپرورش در راستای تحقق این مقولات گام به گام و به تدریج با توجه به یک نقشه راه و برنامه استراتژیک درازمدّت عمل نمایند.