بررسی الگوی ساختاری خلاقیت بر اساس هوش ضمنی با میانجی گری تاب آوری دانش آموزان

مقدمه: تربیت و پرورش افراد خلاق، مبتکر و مولد محور هدف‌های آموزش و پرورش امروز است، بنابراین توجه به عوامل تاثیرگذار بر آن حائز اهمیت است.هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی الگوی ساختاری خلاقیت بر اساس هوش ضمنی با میانجیگری تاب‌آوری دانش‌آموزان بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی به شیوه مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر دوره‌ی اول متوسطه که در سال 99-98 در شهر تهران بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای 438 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه‌های خلاقیت عابدی(1372) پرسشنامه هوش ضمنی عبدالفتاح و ییتس(2006) و پرسشنامه تاب‌آوری کونور و دیویدسون(2003) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارspss.24 و amos.24 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم هوش ضمنی بر تاب‌آوری(0.41) و خلاقیت(0.13) دانش‌آموزان معنادار است و هوش ضمنی بر خلاقیت از طریق تاب‌آوری نیز تاثیر غیرمستقیم معناداری دارد.نتیجه‌گیری: این مطالعه شواهد فعلی را که از پیوند مستقیم باورهای هوش ضمنی و خلاقیت دانش‌آموزان پشتیبانی می‌کنند، به‌روزرسانی می‌کند و تاثیرات خاصی را که تاب‌آوری می‌تواند بر نتایج تاب‌آوری دانش‌آموزان داشته باشد، تایید می‌کند.